Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)

BELANGRIJKE MEDEDELING

Hey hey,
Zoals jullie waarschijnlijk wel weten komt er een deel 3 van Het Leven Van Een Fee. Maar ik ben ook aan heel wat andere boeken aan het schrijven. En om eerlijk te zijn zou ik liever een van die boeken als eerst willen publiceren. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het geweldig om aan Het Leven Van Een Fee te werken. Maar ik vind het ook leuk om andere boeken te schrijven. Boeken uit een ander genre, of uit hetzelfde genre maar met een compleet ander verhaal. En ik weet haast zeker dat jullie ze ook leuk zullen vinden. Maar omdat ik nog bezig ben met Daughter Of A Vampire, Son Of A Werewolf wil ik die eerst af schrijven. Ik ga niet weer aan twee boeken tegelijkertijd schrijven, jullie hebben de struggle wel opgemerkt qua uploaden ;). Maar omdat ik van de verhalen waarvan ik denk dat jullie ze wel leuk vinden al wat hoofdstukken klaar heb liggen wil ik ze aan jullie voorstellen. Eerst komt er de titel, dan een stukje uit het boek en dan tot slot de beschrijving:

Zoete wraak.

'Ik laat je nooit meer gaan.' Fluistert Fabian in mijn oor en drukt zijn lippen op de mijne. Een gelukzalig gevoel overspoelt me en laat mijn hele lichaam warm worden. Overweldigd door de kus besef ik te laat dat iemand de ruimte binnen komt. Nog voor ik Fabian kan waarschuwen klinkt er een schot valt hij uit mijn armen neer op de grond. Zijn levenloze ogen staren omhoog. Ik slaak een gil en kniel bij hem neer. 'Fabian.' Roep ik en schud hem door elkaar. Maar er loopt een straaltje bloed uit zijn mondhoek en de levenloze blik in zijn ogen zegt genoeg. Ik kan niks meer doen.

Grijnzend loopt Sacha op me af. Geschrokken spring ik overeind. Hoe heeft ze ons kunnen vinden? Ik dacht dat we haar afgeschud hadden. 'Ik zei toch dat ik jullie kon vinden? Onderschat me nooit, Luna Prince.' Zegt ze en richt haar pistool op me. Tranen vertroebelen mijn zicht en verwoed knipper ik ze weg. Waarom heb ik juist vandaag mijn pistool in de auto laten liggen? 'Schiet me maar neer dan. Fabian was het enige dat ik nog had en dat heb je zojuist van me afgenomen. Ik heb niks meer om voor te leven.' Zeg ik tegen dan Sacha.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Luna Prince's leven ligt helemaal ondersteboven. Tijdens een van haar missie's waarin het de bedoeling was een drugsbende op te rollen is haar vriendje en medespion Fabian George vermoord door Sacha Carter, een vrouw die alles op alles zal zetten om Luna's leven te verpesten. Maar voor ze Luna kon vermoorden werd die gered door haar broer Brian. Na twee weken in coma te hebben gelegen en vijf maanden in een afgezonderde kamer in de campus te hebben doorgenracht heeft Luna er genoeg van. Ze wil weer terug op missie's! Ze wil Sacha vinden en de dood van Fabian wreken. Maar de campus werkt haar tegen. Ze zeggen dat Luna nog niet sterk genoeg is en willen haar niks over hoe de missie is afgelopen zeggen. Na lang zeuren lukt het Brian om de leiding van de campus over te halen om Luna te laten trainen en haar op kleine missie's te sturen. Maar Luna heeft andere plannen. Ze is vastbesloten om Sacha te vinden en wraak te nemen. Zoete wraak.

The princess spy

Zodra de zon begint op te komen kom ik bij de paleispoorten aan. Hopelijk ben ik niet te laat. 'Carmen.' Roep ik zachtjes. Even blijft het stil. Na een paar seconden klinken er zachte voetstappen richting de poorten. Even later gaat de rechterpoort op een kiertje.

Een vrouw van rond de dertig steekt haar hoofd naar buiten. Haar ijsblauwe ogen stralen opluchting uit als ze me ziet. Gelijk trekt ze me de poorten door en geeft me een knuffel. 'Ik dacht dat er iets ergs gebeurd was.' Fluistert ze dan. Ik glimlach. Soms lijkt ze meer op een moeder dan het hoofddienstmeisje. Niet dat ik dat erg vind, want Carmen is een schat van een mens. Dan zal ik het haar maar nu niet aandoen door te vertellen wat er is gebeurd.

Inplaats daarvan probeer ik haar gerust te stellen. 'Ik ben nu weer veilig terug.' En dat is niet eens gelogen. Carmen legt haar handen op mijn schouders en houd me op een armlengte afstand. Ze laat inspecterend haar ogen over me heenglijden. Gelukkig zijn er geen sporen meer te zien van worsteling van vannacht. Ze kijkt me goedkeurend aan.