'H-hallo?' Roep ik nerveus. 'Laura.' Wordt er gefluisterd. 'Wie is daar?' Roep ik bang. Dan klinkt er een ijselijke gil. Wat gebeurd er? De mist begint langzaam op te trekken waardoor er twee personen zichtbaar worden. Een jongen en een meisje. Het meisje heeft lang, goudblond haar en haar ijsblauwe ogen staan bang. De jongen daarin tegen heeft bruin haar en zijn bruine ogen staan kwaad. Die mensen zijn Ravi en ik. Maar hoe kan dat? Ik bedoel; ik sta toch hier? Hoe kan ik daar dan ook staan? Ik schrik als Ravi plotseling een rotsblok op "mij" afvuurd. Maar inplaats van opzij te duiken blijf ik staan waardoor de rotsblok me vol raakt. Geschrokken kijk ik weg. Waarom dook ik niet weg? Ik hoor Ravi lachen. 'Nu kan je nergens heen, hé? Nog bedankt dat ik het boek mocht lenen. Het komt zoals je kan zien erg van pas.' Ik haal opgelucht adem als ik zie dat de rotsblok langzaam omhoog komt. Ravi gromt. 'Jij bent een taaie.' Woedend kijk "ik" hem aan. Waarom zeg ik niks? Ravi stampt met zijn voet op de grond waardoor er een groot gat onder "mij" verschijnt. Met een gil val ik erin. Geschrokken ren ik naar het gat toe. Ik hap naar adem als ik zie hoe ik in kolkende lava val. Nee. Dit kan niet waar zijn. Dit kan echt niet waar zijn. Dit mag niet waarzijn.
Maar voor ik kan reageren ben ik weer terug in de kleine ruimte in de vissersboot. Jordan kijkt me verdrietig aan en haalt haar hand van mijn wang af. 'Is dat de toekomst?' Fluister ik. Jordan knikt. Ik kijk haar met grote ogen aan. 'Er moet toch iets zijn wat ik kan doen?' Weer schud Jordan haar hoofd. Ongelovig staar ik naar mijn handen. 'Nee.' Fluister ik en ik voel hoe de tranen over mijn wangen beginnen te lopen. Waarom altijd ik? Wat heb ik ooit misdaan? Ik heb de dood toch overleefd? Waarom moet ik dan zo aan mijn einde komen? 'Laura?' Ik voel hoe iemand de tranen van mijn gezicht veegt. Ik kijk op en zie dat het Daniël is. Hij is al die tijd hier gebleven. 'Wat is er gebeurd?' Vraagt hij bezorgd. Het ziet er heel raar uit omdat hij mijn blik mijd. Misschien moet ik hem inderdaad vertrouwen. 'Ik zag mijn eigen dood.' Zeg ik schor. 'Je zag je wat?' Vraagt Daniël geschokt. 'Dood. Morte.' Zeg ik. 'Wat vreselijk.' Zegt Daniël. Ik knik. Meer dan vreselijk.
JE LEEST
Het Leven Van Een Fee 2: Vluchten (Voltooid)
FantasyDeel 2 in het leven van een fee serie. Het is handig als je eerst Het Leven Van Een Fee leest. Nu blijkt dat Laura niet de uitverkorene is, maar een fee van een uitgemoord soort, moet ze vluchten. Ze duikt onder op aarde. Maar het is niet zo makkeli...
