The (not so) Sweet Serendipity

25.1

19 December 2018

A week and a half to go before the reunion.

Hindi naman ako nagkukulong sa bahay. I'm just resting. May tinataguan ba ako? Wala naman. I just want to be fully recovered just in time for our reunion. Okay maybe I turned down a few invites here and there but it was because I wasn't feeling well yet. Now I am better, so anyone that invites me, I will not say no.

(phone vibrates)

Of course. Timing naman talaga o. Now what? Fudge. Kakasabi ko lang hindi nako mag no. Bakit kasi hindi sila Kenneth ang nag text, kung kailan yes to all nako.

Hindi sige, ang pangit naman kung mag no ako sakanya tapos yes sa iba. Dapat equal. So I replied okay pero deliver. To be honest, I don't think I can be seen in public with Richard yet. Kasi hindi ko alam kung ano nang nangyayari between Louise and him. I don't ask kasi labas naman ako dun. But sometimes kusa siyang nagshashare.

Nag reply na ulit siya.

Basta sabi ko huwag niyang pahihiyain si Louise. Kawawa naman kasi yung tao, nagmahal lang siya at nasaktan kaya 'di siya nakapag isip nang tama. I will never take that against her. Oo mali, wala namang excuse dun pero ewan ko ba bakit hindi kong makuhang sumama ang loob ko sakanya.

(phone vibrates) Ayun na nga. Si Kenneth naman 'to. Bakit ngayon ka lang tumawag naman.

"Hello."

"Please kahit pag isipan mo lang, huwag ka lang mag no agad."

"Grabe naman 'to, ano muna yung tanong."

"Lunch bukas? Merienda or dinner? Gusto mo kahit breakfast okay lang."

"Ano ba yung plano talaga? Wala pa nga inaadjust mo na eh."

"Dinner.. tapos drinks sana. Pero kahit dinner lang okay lang naman samin eh."

"Yun lang po ba? Game naman ako sa dinner pati sa after dinner ah."

"Tama ba narinig ko? Woohoo! Mukhang maganda gising natin ah! Wala nang bawian yan Maine ha! Sunduin ka namin diyan 7?"

"Oo na, sige sige. Sabi ko naman sayo nagpapagaling lang ako kaya ako humihindi. Eh magaling nako ngayon."

"Whatever basta, nag yes ka na. Sige bye Maine, bukas ah!"

"Oo na sige na. Pag na late kayo wala na ha!" Natatawa kong sinabi. Eh kasi si Val sobrang bagal nun sigurado.

"Wala, walang malalate. See you tomorrow!"

"Sige see you bye."

Sa totoo lang. Ang dami na kasing chismis na umiikot eh, pero hindi ko naman pinapansin kasi alam ko naman sa sarili ko kung anong totoo. Tsaka mga tao hanggang chismis lang naman yan, pag nakaharap mo na wala namang masabi sayo ng derecho.

Listahan ni Meng ng mga chismis:

1. Naagaw daw si Richard kay Louise

2. Binalik daw si Richard kay Meng

3. Iniwan si Louise ni Richard para kay Meng - accurate? Aba malay.

4. Tuloy pa rin ang kasal.

5. Richard cheated on Louise – ito ata yung pinaka ayaw ko at mukhang ito yung pinaka kumakalat. Pero jusko, alam naman ata ng lahat yung kwento naming.

Basta ewan ko ba umiikot lang sa aming tatlo yung storya. Syempre damay ako at si Louise yung victim, ako yung mukhang masama. Sabi ni Richard, kinausap na niya ng masinsinan si Louise at tulad ng sabi ni dad, he can only do so much.

Kami? Hindi naman. Nililigawan niya ako sabi niya. Yun rin sabi ng parents ko. Pero sakin? Wala eh. Ewan ko pa rin. Nahihiya ba ako? O guilty? Hindi naman. Nasaktan lang rin ako. At siguro parang nakakagago lang na bumalik sa sumira sakin at nagbalewala ng ganun ganun lang. Hindi ba ako nagmumukhang gago dito?

Diba hilig kong sabihin you can never be friends with your ex? Di pa pala tapos yun. You can never be friends with your ex but you can accept them if they want to come back. Tama ba yun? Parang mali eh noh? Kasi kasi, ang dami kong imbento.

Special case naman kasi si Richard. Nakikipag away nako sa sarili ko, yung totoo? Nababaliw na talaga ako. Pero may point naman siya. Ay?

So ano ba talaga Maine? Pinapahirapan ko lang ba yung tao? May babalikan pa kaya siya dito? Siya naman may gusto nito diba, sinasabi ko naman sakanya wala eh, na matagal na kaming tapos.

Kumakatok na si Richard. Literally and figuratively.