Ang Mutya Ng Section E

Chapter 17

Re-Election

Jay-jay's POV

"E di takot ka sa dugo?" tanong ni Ci-N.

Kanina pa 'yan. Malapit-lapit na akong mainis. Pagpasok ko pa lang sa room, nilapitan na ako at tinanong nang tinanong tungkol sa nangyari nung PE namin. Sinabi ko nang hindi pero ayaw niya akong tigilan.

"Ci! Hindi nga, 'di ba? Hindi ko din alam lung bakit ako nagkagano'n. Kulit naman, ih!" iritableng sagot ko sa kaniya.

"Pero nangyari na sa 'yo dati 'yon?" tanong ulit niya.

Dati? Oo...

"Hindi ko maalala."

"Pwede ba 'yon?"

"Oo naman... Ikaw naaalala mo yung ginawa mo 10 years ago? Lahat-lahat?"

Tumahimik siya at nag-isip. Ngumiti siya sa 'kin at umiling.

"Kita mo."

Nag-pout na lang siya habang nagkakamot ng ulo. Tama naman ako, eh. Ang kulit-kulit lang kasi sarap sampalin minsan.

+++++++++++++++++++++++++++++

Keifer's POV

"Any updates?" I asked Edrix and Rory.

"Yup. Nakuha ko na ang private information nila," Rory answered.

Rory is really the best information seeker in my group. Kahit NSO copy ng isang tao, kaya niyang kunin. I don't know how he did that but according to him, he has his ways, thanks to his father who is working as a private investigator and owns his own firm.

"How about Ci-N? Ginagawa ba niya yung trabaho niya?" I asked.

"Kasama niya si Jay-jay ngayon kagaya ng gusto mo," Edrix answered.

That's great. Makuha ko lang lahat ng information na kailangan ko, pwede ko nang simulan ang plano.

Hindi naman kalakihan ang planong 'yon but enough para malaman ang reaction niya sa bawat gagawin ko sa pinsan niya. If things went well, magagawa ko na ang huling plano ko and I will make sure he'll pay for everything.

+++++++++++++++++++++++++++++

Jay-jay's POV

Mabilis natapos ang morning class namin. Gano'n yata talaga kapag lutang ang isip. Lunch time na at balak kong bumalik sa tambayan ko para do'n kumain.

Tatayo na sana ako nang lumapit sa 'kin si Ci-N na may malapad na ngiti.

"Bakit?" tanong ko sa kaniya.

Bigla na lang nawala yung ngiti niya at naging malungkot. "Nakalimutan mo?"

Taka ko siyang tiningnan. "Ang alin?"

"Ay... Nakalimutan talaga niya."

Wawa naman ang bata!

"Joke lang. Siyempre naalala ko."

Ang sarap niyang pagtripan. Akala niya siguro nakalimutan ko siyang ipagbaon. 'Yon kasi yung pangako ko sa kaniya nung nakaraan.

Bumalik yung malapad niyang ngiti kanina. "Salamat."

"Tara, do'n tayo sa tambayan ko..." aya ko sa kaniya at sumunod siya.

Baka kasi 'pag binigay ko sa kaniya yung baon niya na inihanda ko, kuhanin ng mga ulupong. Pero feeling ko hindi rin. Hindi pa rin kasi ako pinapansin ng mga loko.

Okay lang naman sa 'kin... KAHIT MAY KASALANAN SILA! Ang kakapal din! Sila na nga yung nantrip sa 'kin nung nakaraan, tapos sila pa yung may ganang hindi mamansin. Mahiya kayo, oy!