E.D.R.E.

-14-

Doruk'tan...

Şu an kollarımdaki kadın, kokusunu içime çektiğim, hala taş gibi olan karım, bana yaz ayında sonbaharı yaşatan Eylül'üm. "Doruk uyan hadi."

"Biraz daha."

"Saat kaç oldu ya? Çocuklar sonra-"

"Ah onlar çoktan gitti. Kapının sesini duydum." dedim ve daha da yayıldım. "Ne? Bana haber vermeden mi? Nereye?"

"Ne bileyim ben Eylül. Artık kıpırdamadan yat." Ah bu kadar endişelenme Eylül. Onlar büyüdü. "Eylül."

"Hım."

"3. çocuk için çalışma yapsak mı?" dedim ve sırıttım. "Ne? Ne 3. çocuğu Doruk? Bu yaştan sonra. Yakında torunumuz olur be." dedi her zamanki gibi. Yaşlı değiliz ki biz.

"Ne varmış yaşımızda kızım? Ne torunu daha var ona!"

"Oo Yaprak ve Rüzgar var, sonra Eser ve Eymen."

"Eser ve kim?" Ne? Prensesimin sevgilisi mi var? "Eymen."

"Hangi Eymen?"

"İşte akşam gelmişti ya o." Kaşlarım hizka çatıldı ve Eylül bunu sevmedi. "Ha Poyraz'ın oğlu olan Eymen ve benim kızım. Eylül doğruyu söyle onlar sevgili mi?"

"Aaa... aslında... şey... evet!!" İnanmıyorum! Ben daha yeni duyuyorum öyle mi? "Ne? Eser... benim Eser'im ve Poyraz'ın oğlu olan çapkın Eymen, sevgili öyle mi?"

"Evet. Daha çok yeni. Sana bugün söyleyeceklerdi galiba." dedi karım sakin olmam için. "Katiyen olmaz izin vermiyorum!"

"Doruk saçmalama! Birbirlerini seviyorlar bu çok açık!"

"Hayır olmaz!"

"Karpuz keseriz!"

"Diyorsun."

"Diyorum!" Eylül'e çapkın gülümsememi attım ve dudaklarına yapıştım. Hala ilk günkü gibi içim titriyor. Hala dokunduğu yer yanıyor. Hala onu arzuluyorum. İnsan kendi karısını nasıl arzular? Ona nasıl bu kadar bağlı olur? Bilmiyorum sadece seviyorum. Sonsuza kadar seni seviyorum Eylül.

Sonsuza kadar...

♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔

Eymen'den...

Şunu da yaptım mı hazırım. Evet oh çok yakışıklı oldum yine ve yine.Saat... oo yarım saatim kalmış. Aşağı indim ve telefonumla cüzdanımı aldım. Tam çıkacakken alarm. BABAM!

"Eymen nereye oğlum?" dedi salondan çıkarken. "Hiç arkadaşlarla gezeceğiz baba." Ayakkabımı goymeye başladım.

"Hangi arkadaşlarla?"

"Eser, Rüzgar ve Yaprak ile baba." dedim ve güldüm. Babam omzuma koluna attı ve güldü duyar gibi baktı  "Aferin oğluma. Kereta seni. Eylül arayıp müjdeyi verdi."

"Ne müjdesi?"

"Eser ile sevgiliymişsin. Hayırlı olsun oğlum. Sakın üzme Eser'i." Ah Eylül teyze! Bir kere de söyleme ya ,bir kere.

"Ha... evet baba üzmem. Ben kızları üzer miyim hiç?" dedim ve ayakkabı işi bitti. "Asıl sen üzersin düzenbaz seni. Hadi git geç kalma."

Düzenbazmış. Annemden çok meraklısın baba ha. Babam anneme seslendi. "Hazan, Eymen gidiyor hayatım."

Annem koşa koşa geldi ve bir bardak sütü bana uzattı. "Bu ne anne?"

"İç oğlum iyi gelir."