E.D.R.E.

-9-

Eser'den...

Ah Buket neredesin kızım ya? Bence abim ve Yaprak çok yakışıyor. Hemen evlenseler de hala olsam. Buket benim bu yazlıktaki ilk arkadaşım yani yedi yıl önce tanıştık. Ayrıca Antalya cidden çok güzel. İyi ki buradan yazlık aldık. Ah telefonum...

"Alo... Neredesin kızım? Ha ay ve güneş mi.... bilmiyorum ama bulurum... tamam... görüşürüz."

Ay ve güneş kafe. Nerede şimdi bu? Şu çocuğa sorayım bari. "Pardon."

Çocuk tek kaşını kaldırarak ne var dedi resmen. "Ben adres soracaktım."

"Ah tabi nereyi arıyorsunuz?"

"Ay ve güneş kafe."

"O buraya biraz uzak yürüyebilir misin?" dedi tereddüt ederek. "Sanırım. Bu arada ben Nisan Eser."

"Bende... hey bir dakika sen Rüzgar'ın kardeşi Eser misin??" dediginde göz devirdim. Ülkedeki tek kız Eser benim. "Evet, Nisan adını kullanıyorum."

"Pekala Nisan ben seni götürürüm kafeye. Başına bir şey gelirse Rüzgar beni öldürür."

"Peki."

Yürümeye başladık. Bu çocukta kim? Niye daha önce görmedim? Abim ilk defa işe yarıyor şu an. Kumral saç ve mavi göz, orta boy, gamzeler... hey şu an gülüyor. Bana mı? "Neden gülüyorsun?"

"Hiç sadece Rüzgar herkese kardeşime yaklaşmayın diyor. Nedenini anladım." dedi ve gülmeye devam etti. "Öyle mi diyor? Pislik abi!!"

"Nedenini sormayacak mısın?"

"Ha... evet neden?" Önce gözlerini kısıp bana baktı. Ardından yeniden güldü. "Gayet açık. Sen çok..."

Güzel de hadi. Güzelim değil mi? "Çok safsın!"

Ne? Ne safı? Güzel diyecektin ya? "Ne?"

"Beni hiç sorgulamadın. Ya abini gerçekten tanımıyorsam?"

"Abimi tanımıyor musun?"

"Hayır tanıyorum ama ya tanımasaydım. Seni istediğim yere götürür ve... neyse." Ah şu an kesinlikle kızardım. Domates halim çok kötü ya olamaz. Çocuk haklı adını bile bilmiyorum. Ah aptal Nisan. "Hey bu tarafa gel!"

"Ha... tamam."

Uzun bir sessizlik oldu. Daha gelmedik mi ya? Harbiden çok uzakmış. "Neden Eser ismini kullanmıyorsun?"

"Çünkü erkek ismi."

"Evet Eser ismiyle tanıdığım ilk kızsın. Farklı."

Farklı. Benim adım mı? Hadi be yürü git oğlum. "Ha evet."

"Geldik."

"Ne?" Parmağıyla tabelayı gösterdi. Hafif sırıttı. "Ay ve güneş kafe."

"Ah evet sağol getirdiğin için...adın neydi?"

"Bir dahakine söylerim." Bir dahaki mi? Hiç sanmıyorum. O arkasını dönüp giderken bende kafeye girdim. Neredesin Buket?

♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚

Anne yorgunluktan ölüyorum. Ah geri dönerken yol daha mı uzundu ya?Bu Buket alem valla değdi.  Ama keşke sevgilisiyle önümde yiyişmeseydi. Olan var olmayan var arkadaş! Örneğin ben Eser Nisan sonsuza kadar yalnızım- forever alone'um- yani. Niye çünkü başımda Rüzgar adlı bir abi terörü var.

Acıktım ben ya bir şey yiyeyim bari. Elime süt ve çikolatalı ekmek alıp salona gittim. Ama... o

Bardak elimden düştü ve süt yere döküldü. Annemler yanıma doğru geldi ve bir şeyler söylediler. Tek dikkatimi çeken şuydu.

"Eser, Eymen ile tanıştın mı kızım?"

Eymen... bu o!