E.D.R.E.

-37-

Eser'den...

Hastaneye geldiğimizde Eymen'i hemen bir odaya aldılar. Neden bayıldı ki sevgilim? Ayrıca o üstü falan neden o kadar kirliydi? Yoksa yoksa suikast falan mı düşündüler sevgilim için? Ah inanmıyorum. Tamam güzel kızım ama paylaşılamayacak kadar da güzel değilim şimdi. Of ne diyorum ben ya? Şok kafama vurdu resmen.

Biraz koridorda oyalandıktan sonra ağabeyimler geldi. "Ne oldu Eymen'e?" dedi Yaprak.

Tam ağzımı açmıştım ki ağabeyim araya girdi. "Ne olacak? Çocuk işin bu kadar ciddiye bineceğini bilmiyordu. Babamın onayını duyunca kalpten gitti zavallı." dedi.

Ağabeyime tekme atmaya hazırlanırken Yaprak kafasına bir tane geçirdi. Oh helal olsun yenge.

"Daha babamın onayını duymadı abi. Söylemeden bayıldı." dedim.

"Çocuğun içine doğdu demek ki!" dedi abim.

"Rüzgar!!" dedi Yaprak. Tam o anda doktor geldi. "Eymen İnan'ın yakınları?"

"Biziz." dedim doktorun yanına giderek. "Eymen beyde aşırı doku zedelenmesi var. Ağır darbeler almış. Nedeni hakkında bilginiz var mı?" dedi doktor.

"Yok... ne yazık-" derken ağabeyim lafımı kesti. "Kalpte problem var mı kalpte? İyi baksaydınız." dedi.

"Rüzgar!" dedi Yaprak. Doktor etrafa anlamsız bakışlar atarken ben içeride yatan sevgilimi düşünüyordum. "İçeri girebilir miyiz?" dedim.

"Tabi. Önemli bir şey yok zaten. Zedelenmeden dolayı bayılma." dedi doktor.

Sırayla içeri girdik. Eymen'e baktığımda saçında kabuklar, yüzünde boya benzeri şeyler vardı. Ve bu koku..  Eymen manav gibi kokuyor. "Eymen ne oldu? Savaştan mı çıktın oğlum?" dedi ağabeyim gülerek.

"Öyle bir şey abi." dedi Eymen sonra inledi. "Kolum... kolum... Eser!"

Koluna baktığımda üstüne oturduğumu farkettim. Çocuk zaten acı çekiyor ben bir de... ah aptal kafa. Yavaşça kolunun üstünden kalkıp yatağın kenarına oturdum. "Gerçekten nasıl bu hale geldin?" dedi Yaprak.

"Yolda gidiyordum kavga vardı. Ayırayım derken meyve sebze atmaya başladılar. Sonuç bu." dedi Eymen. Tabi sonra ağabeyim gülmekten yıkıldı. Hatta ağladı.

"Eve gitmene izin var mı sevgilim?" dedim Eymen'in elini tutarak. "Hayır aşkım. Her yerim ağrıyor." dedi Eymen.

"Yanında kim kalacak?" dedim.

"Babam kalır herhalde." dedi.

"Rüzgar kalsın bence." dedi Yaprak.

"Evet!" dedim heyecanla.

"Olur mu abi?" dedi Eymen. "İyi iyi. Kalırım ben. En azından kafama tava geçiren yok." dedi ağabeyim.

"Böyle devam edersen daha çok şey yiyeceksin o kafaya." dedi Yaprak. "Sen haberi duydun mu?" dedi ağabeyim Yaprak'ı takmayarak.

"Hangi haberi?" dedi Eymen.

"Cidden duymamış zavallı. Kalpten gidecek şimdi." dedi ağabeyim. Ağabeyimi takmayıp Eymen'e döndüm. "Babam sana bir şans verdi." dedim gülerek.

"Gerçekten mi? Çok sevindim." dedi Eymen.

Sevinmişmiş. Gülmüyor bile. Yoksa ağabeyim haklı mı? Eymen bu kadar ciddi olacağını bilmiyor muydu? Beni sevmiyor mu? "Hiç sevinmiş gibi değilsin." dedim imayla.

"Çocuk anladı hatasını. Tabi ne yapsın?" dedi ağabeyim. Yaprak bu sefer bir tekme geçirdi ağabeyime. Ağabeyim acıyla kıvranırken Yaprak gülüyordu. "Eser." dedi Eymen.