E.D.R.E.

-7-

On Sekiz Yıl Sonra...

"Anne! Ağabeyim saçımı çekti ya!" diye bağırdı Eser.  "Yalan söylüyor anne!" diye inkar etti Rüzgar. Her zaman olduğu gibi.

"Asıl sen yalan söylüyorsun pislik!"

"Sen abinle nasıl konuşuyorsun Eser gel buraya!" dedi Doruk. "Eser değil Nisan!" dedim hemen.

"Eser, Eser!" diye inat etti. O sorada gelen saçı dağınık kızım somurtuyordu. "Anne ağabeyim bana Eser diyor ya!"

"Anne yalan söylüyor!"

"Sensin yalancı pislik."

Yine kavga ve yine Rüzgar suçlu. Ah ah koca çocuklar ne olacak! "Doruk sana ard arda çocuk  yapmayalım demiştim. Al işte yine kavga ediyorlar." dsdim bende yeni bir kavga açarak. "Öyle bir şey demedin Eylül!"

"Evet ama demeye çalıştım en azından. Bakışlarımdan anlamalıydın." dedim ve onu silktim. "Rüzgar, Eser gelin buraya."

İkisi de geldi. Rüzgar her zaman ki gibi çok yakışıklı. Ah ah babasına çekmiş. Eser de çok güzel. O da babasına çekmiş.

Doruk boğazını temizledi. "Evet sorun ne?"

"Ağabeyim saçımı çekti baba!" dedi Eser ve kollarını birbirine bağladı. "Rüzgar niye Eserimin saçını çekiyorsun?"

"Ya baba o da sinir etti beni." dedi ve elini ensesine koydu oğlum. "Evlat kızlarla aran nasıl bu aralar?"

"İyi baba iki gün oldu ama hepsi peşimde valla." Marifetmiş gibi anlatması yok mu? "İşte bu, sende seçkin kanı var oğlum, çok normal bu."

Öksürdüm. "Konumuza dönsek Doruk!"

"Ha... evet siz ikiniz bir daha kavga ederseniz dilinize limon süreceğim." Hepimiz birden Doruk'a anlamsız bakışlar atarken durumu kurtarmak bana kaldı. "Babanız aslında dilinize meksika biberi süreceğim demek istedi çocuklar."

İkiside korkudan gözlerini patlattı. O acıya kimse dayanamaz.Rüzgar elini Eser'in omzuna attı. "Anne zaten biz çok iyi anlaşıyoruz değil mi Nisan?"

"Evet abiciğim benim." Eser abisinin yanağını öptü. İkisi de masumca güldü. Güzel. "Tamam hadi giyinin plaja gidin, bizde evi yerleştirelim."

Hemen yukarı çıktılar. Ah şu gençler. Hey bende gencim bir kere. "Doruk sana kızımıza Nisan diyelim dedim.  Bak Eser adından nefret ediyor."

"Allah allah, ona bakılırsa Rüzgar da Efe'yi hiç kullanmıyor. 1-1 canım." dedi inadına ve tornavidayı aldı. "Sinirsin sen. Burak aradı mı?"

"Evet üç saatlik yolları kalmış."

"Süper hemen başlayalım temizliğe."

Rüzgar'dan...

Ah bugün ne kadar aydınlık parlak bir gün. Ama bugünü bozan tek şey akşam onun gelmesi. O kim mi...

"Ağabey hadi!!"

"Geldim Eser." dedim çantayı taşıyarak. "Eser değil Nisan!"

"Tamam Eser!"

Bu kızı sinir etmek çok eğlenceli. İyi ki bu kadar salak, yoksa bir sürü erkek peşindeydi şimdi. Salak o yüzden kimse bakmıyor. En azından katil olmayacağım. "Ağabey hadi ya."

"Kızım koşayım mı gidiyoruz işte yavaş yavaş." dedim ve her zaman ki gibi iç çekti. "Tamam ya of of."

"Gel bakayım buraya kolumu omzuna atayım da bizi sevgili sansınlar."

"Ya abi zaten herkes senin kardeşin olduğum için bana bakmıyor. Arkadaşlarını örgütledin mi sen?" Tabii ki evet. İki hafta önce...

"Oğlum bana bakın Eser benim kardeşim hele ona yan gözle bakın o zaman görürsünüz siz. O hiçbirinize aşık olmayacak tamam mı lan?"

"Tamam Rüzgar abi!"

"Aferin aferin böyle devam."

"Tabi ki örgütlemedim Eser. Ben öyle şey yapar mıyım?" dedim kolum omzundayken. "Kimse beni sevmiyor!"

"O senin çirkinliğinden kaynaklanan bir şey canım!" dedim sinir etmek için ve tahmin edim ne oldu? Sinirlendi. "Hah çok komik."

♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔

 

Ah be bu kadar mükemmel olma Rüzgar, yoksa tüm kızlar kalpten gidecek! Buradan genlerini bana veren babama sevgiler."Ay!"

"Ne oldu Eser?"

"Gelmişler!!"

Eser koşarak evin önüne gitti ve ona sarıldı. Ah ikisi de çocuk. Onların kucaklaşması bitince bana da selam verdi. "Merhaba domuz suratlı!"

"Merhaba çirkin."

O kim mi?

Nişanlım Yaprak. Aslı teyzenin kızı.