E.D.R.E.

-10-

Rüzgar'dan...

"Eee şimdi nereye?"

Yaprak kekeledi ve kalkmaya çalıştı. Başaramayınca pes etti ve "Rüzgar... üstümden kalk." dedi.

"Tabi ama önce yüzük."

"Ama anlaşma-"

Geri çekilmiştim ama yeniden ona dayandım. "Ha o zaman kalkmayayım ben."

"Al pis domuz al!" Yüzüğü parmağıma taktım. Ah ne kadar safsın Yaprak! "Ee hadi kalk!"

"Ah canım kalkmak istemiyor ya."

"Ne? Kalk dedim sana."

"Bir şeyi merak ediyorum." Elimle saçlarını oynamaya başladım. Düşündüğüm gibi yağlı değilmiş. Hayret! "Acaba diyorum Yaprak... beni tehdit edecek cesareti nereden buldun?"

"Be...ben..."

"Evet sen."

O sırada aşağıda sesler duyuldu. Bağırma ve kırılma sesi. Bu sefer kim kavga ediyor acaba? Gözlerini büyükçe açmış olan Yaprak'a bakıp iç çektikten sonra üstünden kalktım. Hızla kapıyı açıp aşağı inerken Yaprak'ın beni takip eden ayaklarının sesini duyuyordum. Salona geçerken hafifçe bağırdım. "Ee bu sefer ki kurban kim?"

Bir dakika Eser donmuş bir şekilde ayakta duruyor hey kızım. Elimi gözünün önünde salladım. "Hu hu Eser?"

O sırada başımı koltuklara çevirince o yüz... "Eymen!!"

"Rüzgar!!"

"Aslanım ya sen nereden çıktın?" Gidip Eymen'e sarıldım. Sırtına vururken Eser hala donmuş bir şekilde duruyordu. Koltuklara oturduk.

"Bu yaz buraya gelmeye karar verdik. Bugün kız kardeşini gördüm ve size uğramaya karar verdim. Babama haber versem iyi olacak o da sizi merak ediyordu." dedi Eymen ve dizine vurdu.

"Ah iyi ki geldin oğlum ya, etrafım hep kız baş edemiyorum. Sen yarısını al artık." dedim ve kahakha attım. "Tabi oğlum artık Eymen İnan Devri açılacak. Sen nişanladın mı ya öyle bir şeyler duydum."

"Ah evet şurada duran %-78 çekici %-54 güzel kız ile." dedim Yaprak'ı göstererek. "Bence iyi parça Rüzgar değerini bil."

"Ha evet. Ya oğlum senin sevgilin falan yok mu?"

"Hayır biliyorsun uzun süreli ilişkiye karşıyım."

"Ah bilmem mi bende öyleydim bir ay öncesine kadar." Gecenin geri kalanında Eymen ile sohbet ettim. Cidden özledim keratayı.bBu yaz çok güzel geçecek bence. İçeri geçtiğimde Eser hareket ediyordu. Hele şükür yani. "Aa çözüldün mü kız?"

"Ne?"

"İki saattir donmuştun. Eymen bu kadar mı etkiledi, olamaz böyle giderse ünvanımı ele geçirecek!" dedim endişe ile. Eser anlamayarak kaşlarını çattı. "Ne? Ne alaka? Sadece.. şaşırdım. Hem ne ünvanı o?"

Boğazımı temizledim. "Ah nasıl duymazsın? %500 yakışıklı elinden kimse kurtulmaz çapkın kral Rüzgar. Cidden hiç duymadın mı?"

Burun kıvırdı ve "Ah bu saçma şeyi ezberledin mi abi?" dedi. Bak sen bücüre. "Saçma mı, ben bu ünvan için çok uğraştım çok."

"Of abi ya çok salaksın! Ben yatıyorum."

"Salak mı? Ben Rüzgar Seçkin. Gel kız buraya abiye salak demek ha?" Eser yukarı doğru koşarken tam onu yakalayacaktım ki, annemler beni odama çekti. Hey hey niye bu kadar kalabalık burası yahu? İnsanın özeli diye bir şey var hani.

"Anne!"

"Oğlum hadi uyu artık!"

"Tamam ama önce senin, Aslı annenin ve sevgili nişanlım Yaprak'ın odamdan çıkması gerek."

Annem ve Aslı anne çıktı. Yaprak bana saf saf bakarken kaşlarımla kapıyı işaret ettim. "O kimdi?"

"Kim kimdi?"

"Eymen kim? Çok tanıdık geldi." dedi düşünerek. "Cidden nasıl hatırlamazsın? Poyraz amcanın oğlu Eymen. Çocukluk arkadaşımız."

"Ah doğru ya. Evet şimdi hatırladım. Doruk babadan gizli gizli buluşuyorduk." dedi yeşil gözlerini bana dikerek. "Tam üstüne bastın. Artık gitte uyuyayım."

"Of tamam be!" Kapıya doğru yöneldi. Hadi ama çıksana. "Ee hadi."

"Rüzgar.... kapı!!"

"Ne olmuş kapıya?"

Yanına gittim, kapı kolunu çevirdim. Hey bir dakika yoksa... Yaprak elinde bir kağıtla yanıma geldi. Derin bir iç çekti ve kağıdı bana uzattı.

"İyi geceler çocuklar. Fark ettikte fazla odamız yok. Siz burada beraber yatın. Anladınız onu. E&A"

Bu şaka mı?