E.D.R.E.

-43-

Enes'ten...

Al işte ablama rezil oldum.

"Enes... siz... burada ne yapı... ben sizi bölmesem daha iyi." Ablam kapıyı kapatacakken onu durdurdum. "Abla dur!!"

Pantalonumu Dilek teyzenin ellerinden kurtardım. Ben burada ablama rezil oldum kadın hala düğmeyi çıkarmaya çalışıyor ya. "Yok ben rahatsız ettim galiba." dedi ablam.

"Ya abla. Pantalonun arkası yırtılmış teyze de onu-" derken Dilek teyze sözümü kesti. "Kaç kez teyze deme diyeceğim Enes? Dilek de Dilek." dedi Dilek teyze.

Ablam kahkaha atarken eniştem geldi. Oh buyurun cenaze namazına!! "Oo Enes hızlı gitmişsin oğlum." dedi eniştem.

"Sen yapma bari enişte!" dedim. O sırada içeri Eser girdi.

"Anne baba ne olduğunu bilemezsiniz." dedi nefes nefese. Hadi Rüzgar da gelsin kadroyu kuralım bari. "Bu oda eskiden özel bir odaydı." dedim.

O sırada içeri Rüzgar girdi. Yuh be başka bir şey istesem olacakmış herhalde. "Eser abartma istersen." dedi Rüzgar saçını kaşıyarak.

"Ne oldu? Söyleyin hadi." dedi ablam.

"Sıkı durun! Abim Yaprak'a kalabalığın gözü önünde ki parantez açmak istiyorum tüm arkadaşlarının önünde ilan-ı aşk etti ya." dedi Eser ve bir çığlık. Ablam çığlık çığlığa Rüzgar'ın üstüne atladı. Eniştem de her zaman yaptığı şeyi yaptı. Böbürlendi.

"Ee kimin oğlu? İtirafı bile havalıdır Seçkinlerin." dedi.

Aman o soylu kanına hemen pay çıkar sen. Seçkin kanı, seçkin erkeği, seçkin kızı... bu ne lan? Bende Taşdelen erkeğiyim bir kere. Tamam kabul Seçkin kadar uyumlu olmadı ama... neyse. Konuya dönelim.

Ablam eniştemin koluna vurdu. "Ben ne yaptım şimdi?"

"Bana böyle bir itiraf yapmadın Doruk!"

"Eylül... Eylül dur... saçmalama kızım ya!?" Ablam odadan çıktı. Eniştem Rüzgar'ın sırtını sıvazladı. "Oğlum şimdi itiraf ettin. İyi güzel de hep ben zararlı çıkıyorum hep ya." dedi ve odadan çıktı.

Rüzgar'da odadan çıkacakken Eser onu durdurdu. "Nereye abi?"

"Eve. Karıma itirafımı da ettiğime göre artık karpuz kesebiliriz." Gülerek giden Rüzgar'ın arkasından bakarken Eser derin bir iç çekti. "Bende sevgilimi arayayım bari."

Sende git yeğen. Oh ne güzel. Kapıyı kapatıp geri döndüğümde pantalonumun düğmesine bakan bir çift yaşlı göz gördüm. Ah Dilek teyze ah.

Kendi kuyunu kazmak bu olsa gerek.

♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔

Rüzgar'dan...

Bu itirafı tabi ki planlamadım. Bilmiyorum. Sadece kızların o kadar çığlığı, bağırışı eskisi kadar çekici gelmiyor sanki. Onların her çığlığında Yaprak'a baktım. Gülüyordu. Sanki bu duruma alışmış, hep böyle olacağını bildiği için vazgeçmiş gibiydi. Peki ama neyden vazgeçti? Benden mi yoksa bizden mi?

"Bunu sen başardın." Eymen'e baktığımda o da bara bakıyordu. "Neyi?"

"Yaprak'ı bu hale getirmeyi sen başardın Rüzgar. Cidden neden onu sevdiğini kabullenmiyorsun?"

"Eymen bak-"

"Ah. Doğru. Sen onu sevmiyorsun. Sadece karın. Ama sadece şunu düşün. O doğduğundan beri başkasına bakmazken senin onu sevmemen adil mi?" Ve sırtımı sıvazlayıp gitti.