E.D.R.E.

-44-

Eylül'den...

İnanmıyorum. Eymen benim biricik kızımı istemeye gelmeyi mi istedi? Bu nasıl cümle ya. Neyse. Bak işte anasının kızı olduğu nasıl belli oluyor. Hiç uğraştırmadan kaptı Eymen'i. Aslan kızım. Ay şimdi ben Poyraz ile dünür mü olacağım? Oley oley oley oley oley, şampiyon Eylül!

"Hayatta olmaz." Kafamı hızla Doruk'a çevirdim. Ne diyor bu kütük? "Doruk saçmalama!"

"Hiç olmaz demedim. Sadece daha erken olduğunu düşünüyorum."

'Çok biliyorsun sen ya.' bakışlarımı Doruk'a atarken Eymen araya girdi. "Doruk amca. Sadece nişan olsun istedik. Eser'in birine ait olduğu belli olmalı. Lütfen bir daha düşünün."

Doruk'un gözleri bir noktaya sabitlendi. Daldı sanırım. Neden daldığını biliyorum.

"Bunu hep takacaksın Eylül.Sen benimsin.Bu yüzden herkes benim olduğunu görmeli."

Eymen Doruk'u kendi silahıyla vurduğunu nereden bilebilir ki? "Pekala. Yarın getir... aileni. İsteyin."

Eser sevinçten çığlık atıp babasına sarılırken bende mutlulukla onları izliyordum. Tıpkı Eymen gibi. "Aslan babam. Bir tanesin sen."

"Biliyorum. Biliyorum." Eser bana da sarıldıktan sonra Eymen ile birlikte odadan çıktı. Bende Doruk'a iyice sokulup kolunun altına girdim. "Sen harika bir babasın biliyorsun değil mi?"

"Sen de harika bir annesin."

"Seni seviyorum."

"Seni seviyorum."

♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔♚ ♔

Ertesi Gün...

Yaprak'tan...

Hemen yataktan kalkıp banyoya koştum. Yine mi?! Öğüre öğüre bir kaldım. İki gündür kusarak uyanıyorum ve bu... iğrenç.

Yine nefes nefese kalmıştım ki sırtımda bir el hissettim. Başka bir elde saçlarımı yüzümden çekiyordu. "Yaprak iyi misin?"

"İyiyim. Birazdan geç-" Lafımı tamamlayamadan tekrar öğürdüm. Ah yeter artık çıkıyorsan çık. Sesli bir şekilde nefes almaya ve inlemeye başladım. "Sen... sen hiç iyi değilsin Yaprak. Üstünü değiştir. Doktora gidiyoruz."

"Hayır iyiyim. Dünde böyle oldu. Geçer birazdan." Dediğim gibi de oldu. Biraz bekleyince geçti. Oh be dünya varmış valla. Ben banyoyu temizlerken Rüzgar odadaydı sanırım.

Hadi kızım Yaprak temizleyebilirsin burayı. Sana güvenim tam. Kendi kendimi gaza getirerek on dakikada işimi bitirdim.

Odaya girdiğimde kocam orada değildi. Allah bilir nerede ya? Geceliğimi çıkarıp günlük kıyafetlerimi giydim. Aşağı indiğimde şok oldum. Gerçekten donup kalma deyimini yaşadım. Rüzgar. Hani benim öküz, odun, egoist kocam olan Rüzgar. Mutfakta. Üzerinde mutfak önlüğü ve sırtı bana dönük. Dikkatinizi çekerim. RÜZGAR MUTFAK ÖNLÜĞÜ TAKIYOR!!

"Rüzgar?"

"Hah. Yaprak. Sucuk pişirecektim ama bir türlü açamadım şunu. Hadi açıp sucuk yap bana." Höh. Ne bekliyorum ki? Azıcık hasta olduğum için kocamın bana kahvaltı hazırlamasını kesinlikle beklemiyorum mesela.

"Tamam."

"Ya da dur!"

Olduğum yerde durdum. Evet. Sen otur ben yaparım diyecek kesin. Evet evet.