GİRİFT : Yöneticiler

21.bölüm | Karanlık

"Her şey seni rüyamda gördüğüm günle başladı. Seni gerçek hayatta görmeden üç kez rüyamda gördüm Rodrigo. Seni gördüğümdeki şaşkınlığımı düşün..." Adela Rodrigo'ya onu rüyasında nasıl gördüğünü, Desire'ı nasıl bulduğunu, Desire'ın annesinin boynunda gördüğü kolyenin onun kolyesinin aynısı olduğunu, merkeze geldiğinde onu görmesiyle nasıl şaşırdığını, gerçek adını, sürekli gördüğü ve içinde bulunduğu anıları... Her şeyi anlattı.

Rodrigo, Adela konuşmasını bitirdiğinde önce durdu ardından gülmeye başladı. Sinirlerinin bozulduğu belliydi. "Ben de diyorum 'beni niye ciddiye alan yok?' Bu kızın burada ne işi var?"

"Anlamadım."

"Anlatacağım." Rodrigo Adela'nın elinden tutup odasından çıkardı ve yine alt katta, Erom ailesinin eşyalarının olduğu odaya indirdi.

"Neden buraya geldik?"

"Nasıl yaptığını bilmiyorum fakat bu her neyse onu kullanarak sana her şeyi açıklayacağım."

Rodrigo, Adela'nın elini bırakıp eline bir taç aldı. Tacın şekilleri ve kıvrımlarında bulunan taşlar sade olduğu kadar gösterişli duruyordu. Adela bu tacı tanımıştı. Katel ve Harke'nin evlendiği gün Katel'in kafasındaki taçtı bu. Rodrigo Adela'nın eline tacı koyduğunda Adela korktu. Bir anının içinde olmak gerçekliğe olan güvenini sarsıyordu ama direnecekti. Gerçekleri öğrenmek istiyordu. Tacı eline aldığında Rodrigo'nun da eli tuttu. 

Rodrigo gerildiğinin farkındaydı. Her ne görecekse iyi şeyler olmayacağını da biliyordu. O dönemlere bizzat şahitlik etmişti. Onu rahatlatmak için elini hafifçe sıktı. "Yanında olacağım." Adela da bunu umuyordu. Rodrigo'nun yüzü yavaşça karanlığa karışırken tek istediği onun varlığını hissetmekti.

Gözlerini açtığında bir bahçedeydi. Hala elinin içindeki eli hissedebiliyordu. Kafasını çevirmesiyle Rodrigo'yu gördü. Onu da peşinden sürüklemişti. Rodrigo oldukça şaşırmıştı. "Bunu nasıl yaptın?"

"Bilmiyorum."

Adela etrafına baktı. Burası sarayın bahçesiydi ama farklı görünüyordu. Etrafta savaşan, öğrenim görenler yoktu, silah duvarı yoktu... Aksine her tarafta renk renk çiçekler, ağaçlar, yemyeşil çimenler oturmak için birkaç masa ve sandalyeler vardı. Adela Rodrigo'nun elini biraz daha sıkı tuttu güç almak için ve ilerlemeye başladı.

Kral Harke ve Katel masada oturuyorlardı. Katel'in kafasında bulunan taç düğünde taktığı taçtı. Rodrigo Adela'ya döndü. "Galiba eşyaların içinde bulunduğu anıları görüyorsun."

Adela bunu tahmin etmişti ama nasıl ve neden olduğunu bilmiyordu. Birlikte Harke ve Katel'in oturduğu masaya oturdular ve konuşulanları dinlemeye başladılar. Katel Harke'yi teselli ediyordu: "Kendini üzme. Senin suçun değildi."

"Küçük bir kesik yüzünden bütün şehir yok oldu!"

"Düello yapıyordunuz. Kanının kanına karışabileceğini bilemezdik. Yaran çok küçüktü."

Adela duyduklarına anlam verememişti. Harke şehrin yok olduğundan bahsediyordu. Rodrigo ise her şeyin farkındaydı. Biraz şaşırmıştı ama olanları anlamıştı. "Yönetici melezlerinin kanının saf yönetici soyu için zehirli olduğu söyleniyordu, hastalık yaptığını. Doğruymuş."

Adela kaşlarını çattı. "Katel de saf soylu. Sonuçta ikisi evli, bir şekilde zehirlenmesi gerekirdi."

Rodrigo Katel'in gözlerine baktı. Sarı rengin ardında koruyucu gözlerini gördü. Sarı gözleri farklı bir ışıltıyla parlıyordu. "Katel bir büyücü. Saf yönetici değil."