La Pluma

¹| PAPEL AT PANULAT

I

Sa isang bayan sa dakong silangan

Iyak ng sanggol ang pumalahaw

Sanggol na 'di pa wari kung kanino ang mga matang nakatanaw

'di lubos makuro kung ano ang nasa mundong ibabaw.

II

Sa lipunan na kanyang kinamulatan

Mga matang mapanghusga

unti-unti siyang tinutuklaw,

Nag-aabang na siya'y matisod

sa sariling galaw.

III

Sa lipunan na sa kanya'y lumingap

May mga taong bukas-palad na tumanggap

Kahinaa'y 'di nila alintana

Bagkus, nag-aalab na pagkalinga

hatid ng pamilya.

IV

Sa lipunan na ginagalawan,

Nakahiligan niyang tanawin ang matayog na alapaap,

Siya'y namangha sa kung ano ang naroon sa mapanganib na dagat,

Puno rin ng katanungan patungkol sa madilim na gubat,

Natutong bumuo ng mumunting mga pangarap.

V

Sa lipunan na hikahos,

Ang pamilya'y lubos na nagsusumikap

Hindi man ito perpekto dahil 'di sila buo,

Tinangap niya na ang mga kakulangan

ay parte ng kapalarang sadyang mapaglaro at salawahan.

VI

Ang sanggol na noo'y puro lamang iyak,

Ngayo'y humayo mula sa piitan ng lipunang mapagpanggap,

Naglakbay sa daang 'di halos maapuhap,

Tangan niya sa kanyang kalupi ay tanging papel at panulat.

VII

Nais niyang abutin ang dulo ng alapaap,

Nais niyang sisirin ang kailaliman ng dagat,

Nais niyang galugarin ang madilim na gubat,

Nais niyang hamunin ang kapalaran sa kanyang mga palad,

Tanging sandata niya ay ang kanyang papel at panulat.

VIII

Ikaw, anong tangan mo sa iyong kalupi?

Katulad ka rin ba niya

O ika'y naiiba sa kanya?

Dahil nabuhay ka na walang inaalintana?

Katulad ka rin ba niya na nangarap ng alapaap?

O ika'y naiiba sa kanya

Dahil patuloy ka pa ring nakapiit

Sa lipunan na sayo'y nagdidikta?