Sneeuwmeisje- HP Fanfiction (VOLTOOID)

Hoofdstuk 7

Heyy, tussen het leren door heb ik weer eventjes tijd om te updaten! Dus daarom is hier hoofdstuk 7 en het is geschreven vanuit Severus dus dat wordt extra leuk! Have fun met dit hoofdstuk xx

----------------------------------------------------

Severus komt binnen met het eten en ziet dat zijn gasten al aan tafel zitten. Hij glimlacht naar Bella en zet het eten neer." Om te beginnen, een eenvoudige champignonsoep" verklaart hij en gaat zitten op de overige stoel die er staat. Hij geeft iedereen wat soep en neemt zelf als laatste. " Eet smakelijk" zegt hij en pakt zijn lepel op. Hij neemt een hap en bedankt in gedachten de huiselven van Zweinstein, ze geven hem altijd wat mee naar huis. Dit doen ze niet alleen bij hem, maar ook bij de overige professors. Als dank dat ze daar mogen werken onder zulke goede omstandigheden. Als hij zijn soep half op heeft, kijken twee blauwe ogen hem nieuwsgierig aan. Hij heft zijn hoofd wat omhoog en ontdekt dat Bella hem aankijkt." Oh ja, ik had wat belooft, niet waar?" zegt hij met een glimlachje. Hij pakt zijn servet, dept zijn lippen en legt de servet weer neer." Ik ging naar het internaat omdat ik zonder ouders zat en ik was daar sowieso al ingeschreven". " Op dat internaat kwam ik een jongen tegen, die mij niet mocht"." We waren aartsrivalen, kan ik wel zeggen". Zijn blik verstrakt en hij denkt even aan James Potter die hem altijd pestte maar een treurige dood stierf. Nou ja, voor Severus was het niet al te treurig maar Potter heeft zijn zoontje maar kort gekend, dat is dan wel weer sneu. Wacht.. vind hij Potter nou sneu? Schei uit, het leven is niet eerlijk en dat is het nooit geweest, bedenkt hij bij zichzelf. Hij herpakt zichzelf en neemt snel een hap van zijn soep." Ik werd soort van bevriend met een andere jongen en hij.." Hij stopt met praten, hij had bijna zijn mond voorbij gepraat. Snel, hij moest iets verzinnen voordat die Dreuzels akelige vragen gaan stellen. Plotseling komt een geniaal idee in hem op en hij maakt een wegwerp gebaar." Nee, laat maar" zegt hij en hij prijst zichzelf in stilte voor zijn verstand. Hij heeft net bedacht dat Lucius, als hij het moet uitleggen aan die Dreuzels, zijn geluk heeft afgenomen door hem te gebruiken als.. Als wat? Hij besloot maar te gaan voor bediende, dat snapte die stomme Dreuzels nog wel. Gelukkig kan hij omgaan met dit soort dingen, hij is niks voor niks een topspion. Een spion die zo diep mogelijk gaat om zijn Heer naar de afgrond te brengen, denkt hij bitter bij zichzelf."Vind je het moeilijk om erover te praten?" Hij schrikt op uit zijn gedachtes en ziet dat Joanna, de moeder, hem aankijkt met een blik van bezorgdheid. Severus knikt en in zichzelf lacht hij duivels, ze moesten eens weten. Maar hij houdt zijn blik leeg en eet zijn soep op. Ze moesten eens weten dat ik een volgeling ben van een duister persoon die alleen maar moordt en martelt. Als kers op de taart was ik zijn bezit, denkt hij sarcastisch. " Het leven is ook niet eerlijk" murmelt de man zacht en Severus knikt weer. Woorden vind hij niet nodig, het is al te dramatisch genoeg. Ook al is dat zijn eigen schuld. Hij kijkt rond en ziet dat iedereen de soep op heeft." Smaakte het?" Ze knikken en hij ziet Bella's ogen glinsteren. Hij staat op en neemt de soep mee. Gelukkig heeft hij zijn toverstok goed verborgen in zijn mantel en zodra hij in de keuken is, haalt hij die tevoorschijn. Met een simpele zwaai worden de soepborden blinkend schoon en gaan ze de kast in. De kip, aardappeltjes en kikkererwtjes zijn klaar en hij neemt ze op een dienblad mee. Hij loopt de kamer weer in en zet het neer op de tafel. Hij schept zijn gasten op en neemt zelf ook wat. Rustig gaat hij zitten." Nog vragen?"

------------------------------------

Wat vinden jullie van dit hoofdstuk? Severus is nogal sarcastisch en minachtend, vinden jullie niet? Wat willen jullie volgend hoofdstuk zien? Laat het me weten!

XX Tamara