Sneeuwmeisje- HP Fanfiction (VOLTOOID)

Hoofdstuk 22

Hey! Ik ben terug uit de Canarische Eilanden waar ik twee weekjes vakantie heb gehouden en nu ga ik weer schrijven! Ohja tussendoor ben ik ook nog ergens geslaagd dus ik was even met andere dingen bezig haha. Geniet van hoofdstuk 22! XX Tamara

---------------------------------------------------------------

Bella draait zich om en loopt met haar tas in haar hand terug naar Severus. "Ja professor?" vraagt ze beleefd. De klas is net vertrokken, Toverdranken was hun laatste uur op deze woensdag. De deur klapt dicht en Severus kijkt haar even aan." Ik ben trots op je, je hebt Zwadderich al aardig wat punten gegeven". Ze glimlacht blij, dat was een fijn compliment om te horen van haar Afdelingshoofd. " De lessen gaan goed?" Zijn stem klinkt heel anders dan in de les, nu is zijn stem vol van zorgzaamheid en aandacht. " Ja, ik vind alles leuk en het lijkt allemaal best makkelijk.." Haar stem trilt een beetje aan het einde." Ik bedoel, dat is gek want ik ben zogenaamd een Dreuzeltelg.." Severus kijkt ineens ernstig en ze kijkt naar het gezicht op." De kracht die je vader heeft, zit duidelijk ook in jou" zegt hij na enige momenten. Bella knikt, dat klinkt logisch. "Wat voor persoon is hij eigenlijk?" Severus maakt een gebaar naar twee stoelen en ze gaat zitten. Ze slaat haar benen over elkaar en kijkt geïnteresseerd naar Severus." Hij is, zoals veel mensen zeggen, een Duistere Tovenaar". " Tegenover veel mensen is hij koud, gemeen en harteloos maar ik hoop dat hij anders is tegenover jou". Ze slikt, haar keel is rauw. Ze denkt aan Severus' woorden die hij een tijd geleden sprak in de Zwadderich leerlingenkamer. 'Er zijn mensen die worden beschreven als Duister, er zijn mensen die worden beschreven als goede mensen maar in werkelijkheid klopt daar niks van'.' Elk persoon heeft Duister en Licht in zich, het is aan de omstandigheden en de persoon welke kant hij kiest'. ' Maar er is altijd een weg terug, wat je ook gekozen hebt'. Gigantische wijze woorden en ze had zijn woorden dan ook opgezogen. " Luister Bella". Zijn stem brengt haar terug tot de werkelijkheid, tot de kerker waar ze samen zitten." Ik hoop dat jij hem wat geluk en mooie momenten mag schenken en dat hij die ook pakt". Ze knikt, dat hoopt ze ook. " Heb je al wat van je ouders gehoord?" Ze knikt opnieuw en ze krijgt weer een glimlach op haar gezicht." Ze schreven dat ze trots waren en ook al snapten ze niet heel veel van Zweinstein, dat ze mij een fijn jaar wensten". Severus glimlacht, het lijkt wat geforceerd, merkt Bella scherpzinnig op." Nou ik wens je het ook, ik zie je binnenkort weer". Hij staat op en Bella ook, ze omklemt haar tas goed en vangt nog net een knipoog van Severus op voordat ze de deur open doet. Ze stapt glimlachend de deur uit en sluit de deur. Een paar oudere leerlingen kijken haar wat raar aan, waarschijnlijk omdat ze glimlachend uit het lokaal van Sneep was gekomen. Iets wat zeer zeldzaam was.