Sneeuwmeisje- HP Fanfiction (VOLTOOID)

Hoofdstuk 29

Eindelijk! Het is nu kerstvakantie dus ik kon er niet onderuit om wat te schrijven:) Nee geintje, hopelijk hebben jullie Sneeuwmeisje gemist (ik wel). Ik weet nog niet wanneer ik verder ga schrijven, ik ben aardig druk de komende twee maanden. Veel plezier met dit hoofdstuk! 

Met een hoog tempo rent Bella door de gangen van Zweinstein, haar bonzende hart merkt ze niet op. In een hoek slipt ze bijna maar weet zich net vast te houden aan de dikke,stenen muren van het kasteel. "Rustig aan!" hoort ze en kijkt op. Professor Anderling komt bezorgd op haar afgelopen en Bella geeft een scheve grijns. " Het spijt me professor maar ik moet echt naar professor Sneep, het is dringend". De ogen van de professor voor haar, kijken haar even aan en ze huivert een beetje. " Doe rustig aan, hij is gewoon in zijn kerkers" zegt Professor Anderling en Bellla knikt waarna ze met een knikje doorloopt. Al gauw bereikt ze de kerkers en ze merkt dat ze rustiger begint te lopen, ze voelt de magie van Severus die rustgevend is, het tintelt net onder haar linkerarm. Ze fronst, hoe kan ze dat nou voelen? Ze heeft dat nog nooit gevoeld. Ze klopt aan bij Severus en vrij snel zwaait de deur open." Kom verder Bella" zegt Severus, zijn zwarte ogen staren haar intens aan. Ze huivert opnieuw en stapt zijn studie in, haar schoenen weerklinken op de vloer van de kerker. Ze draait zich om als ze de deur in het slot hoort vallen en glimlacht zwak. "  Wat is er meisje?" vraagt Severus, zijn stem zacht en vol aandacht.  Bella slikt even en laat zich zakken in een stoel. " Ik zat in de bibliotheek te studeren en ineens kreeg ik enorme hoofdpijn, maar een andere soort hoofdpijn dan normaal." Ze valt even stil en ademt diep in. " Toen hoorde ik Voldemort in mijn hoofd, alsof hij naast me stond.." Severus kijkt haar aan met een diepe frons op zijn gezicht." Wat zei hij?" Bella haalt een hand door haar lange haren en zucht. " Degene die zijn lot voelt, is nabij" citeert ze, ze voelt haar lichaam weer strak staan, alsof het opnieuw gebeurt. " En daarna zei hij; mijn dochter, kom bij me, ik voel je magie" besluit ze en inmiddels staat ze te bibberen. Opnieuw haalt ze diep adem en kijkt Severus aan." En net voelde ik jouw magie onder mijn linkerarm borrelen" zegt ze en dan merkt ze dat Severus schrikt, hij laat het niet zien maar ze weet beter. " Steek je linkerarm uit Bella" zegt hij, zijn stem klinkt heser dan ze ooit heeft gehoord. Met een twijfelachtige beweging schuift ze haar mouw omhoog en op haar linkerarm staat.. niks. Severus slaakt een opgeluchte zucht en ze kijkt hem intens aan." Wat had daar moeten staan Severus?" vraagt ze en laat haar mouw zakken. Severus schudt zijn hoofd en een golf van ongeloof, boosheid en power, walst over haar heen. Ze grijpt zijn rechterpols vast en kijkt hem vol haat aan met vuurspuwende ogen die van blauw naar dieprood gaan.

Cliffhanger! Wat gebeurt met Bella? Hoe reageert Severus? Wat is Voldemort allemaal van plan? Laat het weten in de reacties!