Sneeuwmeisje- HP Fanfiction (VOLTOOID)

Hoofdstuk 31

Severus kijkt toe als Bella weg rent. Elke vezel in zijn lichaam eist actie maar hij weet dat Bella even met rust gelaten moet worden. Hij hoopt dat ze tot de juiste conclusie komt en weer terug komt maar hij vreest van niet. Hij draait zich weg van de deur en doet hem op slot door middel van een beweging van zijn hand. Hij laat zich zakken in een comfortabele stoel maar al snel staat hij weer op en begint heen en weer te lopen. Severus is onrustig en hij weet precies waarom. Hij snakt naar bloed en het begint hem op te breken. Zijn honger naar bloed begint steeds erger te worden en daarom blijft hij steeds vaker alleen maar op zijn stoel zitten tijdens de lessen, het rond lopen durft hij niet meer. Hij is bang om een student aan te vallen en dat zou onvoorstelbaar zijn. Niemand weet van dit geheim, behalve Albus, Minerva, Bella en uiteraard Voldemort. Hij slikt en begint afwezig met zijn nagels over zijn huid te krassen. Geërgerd schopt hij tegen een stoel aan en besluit dan naar Albus te gaan, hij heeft afleiding nodig. Hij opent de deur weer, gooit die met een klap dicht en gaat zo snel mogelijk naar Albus zijn kantoor. 

Gelukkig komt hij onderweg geen leerlingen tegen, zeer opmerkelijk op dit moment. Hij geeft het wachtwoord en stapt op de trap die hem naar boven voert. Als hij boven staat, komt Bella net naar buiten. ' Bella' zegt hij zacht en hij kijkt naar het meisje. ' Later professor' zegt Bella wat afwezig en ze stapt op de trap die naar beneden cirkelt. Severus kijkt verrast maar herpakt zichzelf en stapt naar binnen. ' Severus jongen' zegt Albus met twinkelende ogen. Severus sluit de deur zachtjes en pakt zijn toverstok. ' Murmelio' zegt hij zacht en steekt zijn toverstok weer weg. ' Het is niet nodig maar blijkbaar heb je wat belangrijks te bespreken' zegt Albus serieus en Severus neemt plaats in de stoel tegenover Albus. ' Ja, ik merk dat ik teveel snak naar bloed om mijn lessen fatsoenlijk uit te kunnen voeren Albus' zegt hij direct. Hij ziet de peinzende blik van Albus en hij weet dat hij even niet hoeft te spreken. ' Mag je bloed drinken van hem?' Severus knikt en hij bijt zachtjes op zijn lip. 'Ik sta het niet toe dat je eigen bloed gaat drinken'. Een order van Perkamentus moet hij accepteren dus hij knikt gewillig. ' Maar dat maakt het gecompliceerd Albus' zegt hij en Albus knikt. ' Daar ben ik mij van bewust. Iemand moet zijn bloed af tappen, dat maakt het makkelijker voor jou'. Severus trekt zijn neus op maar zegt niks. ' Misschien dat Sirius..' Severus versmalt zijn ogen. ' Nooit. Dan drink ik nog liever Bellatrix's bloed' zegt hij met een boze ondertoon.  ' Ik zou niet weten wie ik anders hiermee kan belasten. Sirius is de enige die ongezien dit kan doen Severus'. Hij staat demonstratief op en kijkt Albus aan. 'Waarom was Bella hier?' vraagt hij dan. 'Ze wilde de waarheid over je horen en die heb ik gegeven'. Severus verstijft even. Bella weet dat hij een spion is? ' Lekker gedaan Albus, Voldemort heeft een link met haar waardoor ze gedachten kan uitwisselen met hem' zegt hij bozig. ' Rustig aan, ze is erg bedreven in Occlumentie'. Severus staart Albus aan. Werd Albus werkelijk seniel? ' Ik ben bezig geweest om haar te trainen in Occlumentie. Ik moest wel en ik kon het jou niet laten doen. Maar zeg tegen Voldemort dat jij het gedaan hebt.. tegen mij'. Severus knikt traag en haalt diep adem. Hopelijk mocht ze hem nog steeds. Want stiekem, al zou hij niet toegeven, gaf hij erg om het meisje en voelde hij zich verantwoordelijk voor haar.