Sneeuwmeisje- HP Fanfiction (VOLTOOID)

Hoofdstuk 32

A/N: Pas op, dit hoofdstuk bevat hints van misbruik. De hele scene zal ik niet beschrijven zodat niemand er last van heeft. Als je hierdoor getriggerd wordt, raad ik je aan om dit hoofdstuk niet te lezen!

-----------------------------------------------------------

Severus stapt Villa Malfidus in en rilt even van de kilte die er hangt. Voldemort had hem geroepen via zijn speciale Teken dus hij moest direct komen. Blijkbaar was het belangrijk, anders had hij wel geroepen via het Dooddoenersteken. Hij slikt en ziet dan een elf voor hem staan. ' Meneer Sneep, Hij wacht op u in zijn persoonlijke kamer, Mirrie zal u brengen' zegt de elf en hij knikt. Gewillig volgt hij de elf door de gangen en hij stopt uiteindelijk voor een deur. De elf stapt naar binnen en Severus volgt. ' Meneer Snape is hier Heer' zegt Mirrie. Severus knielt neer en de elf verdwijnt. ' Je bent direct gekomen Severus, uitstekend' zegt Voldemort en Severus buigt zijn hoofd wat dieper. ' Ik verwacht op zijn minst dit jaar nog Potter te doden, wat denk jij Severus?' Severus ademt diep in en uit om zijn antwoord zo rustig mogelijk te geven. ' Als u dat denkt Heer, dan zal dat zo zijn' zegt hij voorzichtig. ' Kom naast mijn stoel zitten' commandeert Voldemort en Severus doet wat hij zegt. ' Ik ben onsterfelijk zoals je weet Severus. Maar ik voel dat Perkamentus mijn Gruzielementen op het spoor is en hij zal ze vernietigen'. Severus knikt traag, hij wist dit uiteraard al van Albus. ' Ik zal hem proberen te stoppen maar mijn krachten nemen af Severus. Er bestaat een kans dat Heer Voldemort sterfelijk zal worden'. Het klinkt een heel klein beetje twijfelend, alsof Voldemort het nog niet helemaal gelooft. 'Hoe zeer ik je ook vertrouw, je zal nooit in mijn schoenen kunnen staan'. Severus kijkt naar de grond. Wat bedoelt hij? Is dit het einde? Dan spreekt Voldemort weer. ' Er zal iemand moeten komen die mij kan opvolgen. Het Duister moet voortleven Severus, dat zal jij begrijpen'. Severus knikt, hij durft niks te zeggen. Dit gesprek had hij niet verwacht toen hij de villa betrad. 'En dat Duister zal in jou gaan voortleven Severus'. Langzaam kijkt hij op. ' Heer?' vraagt hij en Voldemort streelt afwezig zijn haar. 'Er is maar één manier om het Duister voort te laten leven en daarvoor is een nieuwe Heer van het Duister nodig. En jij zult die dragen Severus' fluistert Voldemort en Severus zijn ogen worden groot bij het horen van deze woorden. ' U bedoelt Heer.. dat ik uw nakomeling.. uw kind..?' Hij maakt zijn zin niet af, zijn woorden zijn duidelijk. 'Ja, dat bedoel ik zeker'. Voldemort staat op en Severus ziet de blote voeten naar een deur lopen. ' Volg me' commandeert Voldemort. Alles in hem protesteert maar hij staat gehoorzaam op en hij volgt Voldemort in zijn kamer.

Severus stapt de kamer van Albus in en spreekt geroutineerd, zoals altijd, een paar spreuken uit om ervoor te zorgen dat echt niemand het gesprek kan beluisteren. Dan kijkt hij naar Albus en hij voelt zich vies en gebruikt. 'Hij riep je?' Severus slikt en zijn lichaam begint te beven. 'Albus..' Meer kan hij niet uitbrengen als de tranen over zijn wangen lopen.

-----------------------

Wat vinden jullie van dit hoofdstuk? Het idee kwam in me op en nogal impulsief besloot ik dit te schrijven. Laat vooral weten wat jullie ervan vinden! Liefs, Tamara