Sneeuwmeisje- HP Fanfiction (VOLTOOID)

Hoofdstuk 30

Hoi hoi! Hier is weer een hoofdstuk van Sneeuwmeisje. Mijn excuses dat ik zo weinig update, ik zit nu in examens enzo dus het is allemaal een beetje druk:( Veel plezier met lezen!

_________________________________________________________________________

"Luister naar me" snauwt Bella vol minachting, haar ogen flakkeren nog steeds. Ze voelt zich gigantisch sterk, alsof ze de wereld aan kan. Maar op dit moment is ze gefocust op de zwartharige man voor haar. " Vertel me de waarheid" zegt ze koel en ze voelt haar magie door haar hele lichaam stromen, alsof haar lichaam onder hoge spanning staat. Haar nagels maken krassen in Severus zijn huid maar het kan haar helemaal niks schelen. Hij was immers van haar, zoals elke tovenaar. " Ik verwachtte het Duistere Teken op je arm te vinden maar dat was niet het geval" zegt Severus en ze kijkt hem hooghartig aan. Hij deed verdomme alsof ze in een theekransje waren beland! "Bella, adem alsjeblieft rustig uit en in" zegt Severus en ze spert haar ogen wat wijder open. " Hou je stil vieze halfbloed" bijt ze hem toe en dan begint ze te sidderen. Een langgerekte pijnkreet komt uit haar keel en ze begint sneller te ademen. Ze voelt Severus zijn koude handen haar vastpakken en ze hoort zijn diepe stem die rustgevende dingen fluistert. Ze zakt op de grond en grijpt naar haar hoofd." Wat is er precies gebeurd?" vraagt ze met een schorre stem. " Ik denk dat je vader je bezat, als een soort geest" zegt Severus die zijn handen uitsteekt. Ze neemt dankbaar zijn handen aan en staat op. Dan merkt ze de krassen op zijn polsen heb en fronst. " Ik raad je aan om je nagels te knippen" zegt Severus op een luchtige toon en Bella slaat een hand voor haar mond. " Sorry!" brengt ze stamelend uit. " Je was jezelf niet" zegt Severus en ze knikt langzaam. " We moeten maatregelen nemen, maar je vader mag er niks van weten Bella, hoe moeilijk dat immers ook is". Ze houdt haar hoofd een tikje schuin en bekijkt Severus zijn peinzende blik. " Ik moet met Albus hierover praten, vind je dat goed?" Ze bijt op haar lip maar knikt opnieuw. " Ja, dat is goed, we hebben weinig keuze" zegt ze. Er hangt een spanning in de lucht die ze maar niet kan plaatsen, misschien heeft het te maken met haar uitbarsting? "Is er nog iets gebeurd net?" vraagt ze en ze ziet Severus twijfelen. Hoe dat kan, weet ze niet maar ze kent hem ondertussen vrij goed. " Severus, vertel het me alsjeblieft" smeekt ze terwijl ze haar puppy-ogen opzet. " Nou ja, je was niet zo vriendelijk maar goed, dat is logisch als je vader bezit van je neemt. Hoewel, ik heb hem nog nooit zo onvriendelijk gehoord als het gaat om mijn persoon" zegt Severus voorzichtig en Bella fronst. " Ik dacht dat hij gemeen was tegen iedereen?" Severus knikt en gaat zitten in zijn favoriete stoel. "Klopt, het ligt heel erg aan zijn humeur. Maar op één of andere manier, heeft hij meer geduld met mij dan met andere.. Dooddoeners" zegt hij. Bella deinst terug. De term Dooddoeners kent ze, dat zijn volgelingen van haar vader. Daphne heeft het een tijdje aan haar uitgelegd aan haar, maar nooit is het bij haar opgekomen dat Severus ook een volgeling van hem zou kunnen zijn. " Je bent een Dooddoener?" komt het ongelovig uit haar mond. Severus knikt alleen maar, ze ziet geen emotie op zijn gezicht. Ze hapt naar adem en zonder na te denken stormt ze zijn studie uit, de deur slaat ze hard achter zich dicht. Hoe kon hij?! Hij is vast een verrader, gonst het door haar hoofd.  En ze vertrouwde hem nog zo!