Sneeuwmeisje- HP Fanfiction (VOLTOOID)

Epiloog

Ik wil iedereen heel erg bedanken voor al jullie reacties op Sneeuwmeisje! Ik ben heel trots op dit boek en op de manier hoe het boek gelopen is. Veel plezier met de epiloog X Tamara

-------------------------------------------------------------

Zabini Manor, 20 april om 11:30 

'Wat een prachtige baby lieverd' spreekt Benno als hij de kamer binnengelaten wordt door Poppy. Hij drukt een kus op zijn vrouw haar bezwete haren en glimlacht. 'Ik ben zo trots op je' zegt hij zacht en kijkt dan naar de baby die haar ogen open doet. ' Oh kijk! Ze heeft jouw ogen' zegt hij enthousiast en zijn vrouw, Bella Sneep, kijkt tevreden. ' Hoe noemen we haar?' vraagt ze en Benno streelt de kleine vingertjes van de baby. ' Lucy? Dat betekent licht en dat past, volgens mij, precies bij dit kleine wondertje' zegt hij. ' Lucy Eileen Zabini?' Benno knikt tevreden, hij heeft weinig met zijn moeder op en ze verdient, volgens hem, geen vernoeming. ' Poppy heeft mijn vader al bericht, hij was eigenlijk bij een meeting van de bestuursleden van Zweinstein maar zou direct terug komen' zegt Bella met een grinnik en op dat moment stapt een man met zwart haar en een paar zilveren haren de kamer in. Zijn ogen staan verheugd en zijn lippen verraden een glimlach. ' Dag Benno' groet Severus zijn schoonzoon en Benno groet hem terug. ' Papa, ontmoet Lucy Eileen Zabini' zegt zijn dochter dan en Severus gaat voorzichtig naast zijn dochter zitten. Als de kleine baby in zijn armen ligt, glimlacht hij breed. ' Dag kleine' zegt hij vertederend. ' Je bent opa' zegt Bella met blijdschap in haar stem en Severus kijkt op. 'Ik ben intens gelukkig met die titel Bella, die doet me meer dan elke titel die de Minister me zal geven' zegt hij en een traan rolt over zijn bleke wang. Lucy strekt haar armpje uit en pakt zijn vinger vast waaraan zijn trouwring vast zit. 'Welkom Lucy' fluistert hij zacht.

' De Zilveren Slang', 9 januari om 14:45

' Opa!' kirt Lucy terwijl ze driftig naar Severus rent. De oudere man staat met een glimlach op zijn lippen, uit zijn gemakkelijke stoel in de woonkamer en tilt met een verrassende flexibiliteit, de vijfjarige Lucy op. Hij zwaait haar rond en drukt dan een kus op haar blonde haren die ze overduidelijk van haar moeder heeft. ' Mijn kleine prinses' zegt Severus tevreden en Lucy lacht. ' Neerzetten?' vraagt ze dan en hij trekt een wenkbrauw op. ' Zoals u wilt prinses' zegt hij en Severus zet Lucy neer.  Lucy begroet Tobias, haar overgrootvader. ' Cadeau mama!' zegt Lucy dan enthousiast en Bella lacht vrolijk. Ze zet haar tas neer en loopt naar haar vader. Ze knuffelt hem en relaxt als ze zijn armen om haar heen voelt. 'Gefeliciteerd papa' zegt ze met een glimlach als ze de oudere man los laat. '63 alweer' zegt ze geamuseerd en de ogen van Severus kijken haar streng maar met een twinkel aan. 'Ik heb geen cadeau voor je maar een raadsel' zegt ze geheimzinnig en ze blikt even naar Benno die breed grijnst. ' Vertel' eist Severus en ze lacht. ' Het groeit maar is nog niet volgroeid' zegt ze en ze ziet Severus zijn ogen naar haar buik glijden. ' Wat een slimme papa heb ik toch' zegt ze dan bewonderend en op Severus zijn gezicht ontstaat een brede glimlach. ' Je wordt weer opa' zegt ze dan. ' Wauw.. weet je al wat meer?' vraagt Severus, blijdschap is overduidelijk te horen in zijn stem. ' Het is een jochie' zegt ze. ' Taart' roept Lucy ineens dwars erdoorheen en Severus schiet in de lach. ' Ja is dat zo?' plaagt hij en Lucy kijkt hem aan met pretoogjes. ' Ja opa, het is tijd voor taart!' roept ze en Severus schudt zijn hoofd. ' Nou kom maar mee, dan mag jij helpen snijden prinsesje' zegt hij en hij verlaat de kamer met een huppelende Lucy aan zijn zijde. ' Gefeliciteerd Bella en Benno, geweldig' zegt Tobias met emotie in zijn stem en Bella knuffelt haar opa. ' Het beste cadeau ooit, toch?' zegt ze met een knipoog. Ze kijkt met een glimlach op als er een diepe maar warme lach uit de keuken komt.

Huis van Tobias Sneep, 10 maart om 21:00 

' Ik ga je missen zoon' zegt Tobias en Severus streelt de broze hand van zijn vader die op het bed rust. ' Ik jou ook vader maar je hebt een prachtig leven gehad toch?' zegt hij, de prop wegslikkend. ' Uiteraard zoon, ik ben zelfs overgrootvader geworden van 7 donderstenen die allemaal op jou lijken.. ergens' zegt Tobias en Severus lacht zachtjes. ' Weet je zeker dat je iedereen binnen wilt laten?' Tobias knikt ferm en hij staat op. Voorzichtig opent hij de deur en laat iedereen binnen. Bella stapt als eerste naar binnen met Benno, Lucy van 10 jaar en Alexander van 5 jaar. Daarna volgt Eleanor met haar Franse echtgenoot Phillipe en haar tweeling Moris en Alain. Eleanore woont in Frankrijk maar toen ze hoorde dat Tobias ziek geworden was, kwam ze direct naar Engeland. Als laatste stapt Adam de kamer in met Louise, zijn vrouw. Zijn kinderen Jeff, Lynn en Zoë stappen naar binnen en sluiten de deur. ' Wat fijn dat jullie er allemaal zijn' zegt Tobias met een weke glimlach op zijn gezicht en Severus draait zich naar hem. ' Lucy, Alex.. geef me eens een knuffel' zegt Tobias en de kinderen haasten zich naar hun overgrootvader. Ook Moris, Alain en de overige kinderen krijgen een knuffel van hun overgrootvader. ' Ik ga jullie missen' zegt hij en Severus slikt de tranen weg. ' Wees lief voor jullie ouders en vergeet niet wat ik jullie allemaal geleerd heb' zegt Tobias en zijn stem wordt zachter. Severus komt naar voren en ondersteunt zijn vader om te gaan liggen. Twee broze en bleke handen grijpen zijn eigen sterke handen vast. ' Kijk naar me zoon. Ik ben zo trots op je en ik hou van je' zegt Tobias wiens stem steeds zwakker wordt. ' Ik ook van jou papa. Het is goed, ga maar naar mama toe' zegt Severus zachtjes en hij knielt zodat hij op ooghoogte is met zijn vader. Heel traag sluit Tobias zijn ogen en na een paar minuten stopt de ademhaling van Tobias. Zijn eigen ogen worden nat en de tranen druppelen op Tobias zijn lichaam. Zijn eigen woorden echoën in zijn hoofd. Het is inderdaad goed, iedereen is bij elkaar en iedereen is goed terecht gekomen, ondanks alles. Hij blikt uit het raam en tot zijn verrassing sneeuwt het.