Ang Husband Kong Nerd

Afraid

Once or twice a week na lang ako maka-UD sorry po, busy eh. I hope you all understand.

Btw. Dedicated po to sa Eneng ko. hahahahaha :Sweetiepooch.

Sa Next UD ko naman ay ang mga readers. Ty sa lahat. Muah...

Goal ko naman ay magkaroon ng 800+ readers. Please read and comment below.

Heto na po ang chapter.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

~Nathalie~

Ang buwisit na Julian na yon! Ba't nya ba naisip na inanounnce yon!

"Nathalie, congratz."

Napalingon ako kung sino na naman yon. kaklase ko pala.

Anu ba ang sasabihin ko sa kanila?Thank you? Parang ang feeler ko naman kung sasabihin ko yon. Hindi naman kami, pero kasal kami. Ah ewan.

Nagmumukmuk ako sa cafeteria habang nilalaro ang pagkain ko. Wala na akong gana pagkatapos niyang ginawa iyon.

"Hoy Nathalie, masama yan. Bawal ang pinaglalaruan ang pagkain." Sabi ni Jessica na umupo sa unahan ko.

"Bawal din ba katayin ang ulol na lalaki na yon?" Pinandilatan ko si Julian na nagkekwentohan sa mga bagong kaibigan niya at of course kasama niya ang matalik niyang kaibigan na si Daniel.

"Asawa mo ba ang tinutukoy mo?" Tanong ni Jessica sakin.

"Hindi ko siya asawa at hinding hindi. Siya si Ethan."

"Asus, saan mo naman yan nakuha? Parang galit na asawa lang ang peg mo ngayon." -Si Jessica

Pinandilatan ko siya at hindi nalang pinansin.

Sino ang hindi magagalit sa ginawa ng ulol na yon.

Akala niya bang romantic ang ginawa niya? Mahiya siya sa balat niya. Hindi niya nga sinabi sakin na iyon ang sasabihin niya.

"Babe, Ako ba ang iniisip mo?" Napapitlag ako ng merong bumulnog sakin at naramdaman ko ang hininga niya sa pisngi ko.

Dahil nagulat ako ay napatingin ako kung sino man yon.

Anak ng tipaklong, ba't ang lapit namin sa isa't isa.

Nakita kong nakangisi siya sakin habang nakatingin sa mga mata ko.

At an unexpected happen. He kissed me.

Kunin mo na ko Lord! Hindi ko na to kaya!

Peck lang naman yon ang ginawa niya, pero halik rin yon ang ginawa niya.

Asus, parang first kiss mo ang ninakaw niya.

Shut up brain!

Nasarapan ka nga nung hinalikan ka niya noon.

Napakunot noo ako sa naisip ko.

Bumalik lang ang diwa ko ng narinig ko ang mga estudyante sa loob ng cafeteria ay nagtitilian at pumalakpak. Si Julian naman ay ngumingiti sa kanila.

"Oy Nath, Sarap ba?" Tanong ni Jessica habang nakatitig sakin.

"Hin-." Hindi ko na natapos dahil nilagay ni Julian ang braso niya sa balikat ko.

Tumingin ako sa kanya at pinandilatan ko siya. Humanda siya kapag sa bahay na kami. Papatayin ko siya.

~Julian~ 

"Ano ba ang pinaggagawa mo ha?! Inananounnce mo pa sa lahat!!!"

Ang sumisigaw ngayon ay walang iba kundi si Nathalie.

Nandito kami ngayon sa kotse ko. Kanina niya pa ako senisermonan dahil sa ginawa ko.

Eh ano ba ang ginawa kong masama? Sinabi ko lang naman na girlfriend ko na siya. Pasalamat nga siya na hindi ko sinabi sa lahat na kasal na kami.

"Anong mali sa sinabi ko?" Tanong ko sa kanya.

"Mali! Lahat ay MALI!" Sumigaw na naman siya.

"Nathalie, pwede bang kumalma ka nga. Ang ingay mo." Nakatutuk lang ako sa harapan ko dahil nagda-drive ako pauwi samin.

Ang mga sinabi niya. Parang nasaktan ako. Ano bang mali kong sasabihin ko sa lahat na kasal na kami o kami na. Hindi naman mali yon. Ba't sinasabi niya sakin mali ang ginawa ko.

Gusto ko lang naman na makasama siya at hindi ko siya papabayaan. Baka mapano na naman siya kapag wala ako sa tabi niya.

"Julian!" Nagulat ako ng sumagaw siya.

Nanglalaki ang mga mata ko na merong paparating na truck sa unahan namin.

Agad-agad kong pinaliko ang sasakyan sa ibang lane. At huminto na kami.

At dahil sa impact, napasubsub lang kaming kunti.

Nakapikit ako dahil baka merong mangyari samin. Pero wala, wala akong narinig kundi ang hangin at ang patak ng ulan.

Unti unti kong minulat ang mga mata ko at dali dali kong tignan si Nathalie.

Naka-upo lang siya at nakapikit. Hindi siya dumilat at nakita ko ang mga kamay niya na nanginginig.

"Nathalie..." Tawag ko sa kanya at hinwakan ang kanyang kamay.

Nanginginig pa ito. Nakatingin parin ako sa kanya. Hindi siya parin dumidilat. Natakot siya kanina.

"Nathalie, we're safe." Sabi ko. "Nandito ako."

Unting-unti na dumilat siya. Umiiyak na siya habang nakatingin sakin.

"Julian!" Yumakap siya sakin na mahigpit.

Takot na takot siya kanina alam ko yon. Nanginginig parin ang katawan niya.

"Ssshhhh....You're safe now." Hinugod ko ang likod niya.

Hindi ako natatakot para sa sarili ko. Natakot ako na mawala na naman siya. Hindi ko kakayanin kapag nawala ulit siya sakin. Once is enough.

Hindi parin siya tumahan sa pagiyak. Iyak lang siya ng iyak habang niyayakap niya ako.

This is the first time I feel that she really want me in her side now to comfort her.

~Nathalie~

Takot na takot ako kanina. Akala ko merong mangyayari samin.

Hindi ko kakayanin kong merong masamang mangyari samin especially kay Julian.

Parang tatalon ang puso ko dahil ang bilis ng tibok niya. It's because takot ako kanina.

Takot na mawala siya sakin.....

Kumalma ako ng nakita ko siya na nakatingin sakin na concern siya.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko at niyakap ko siya ng mahigpit. Hindi siya pwedeng mawala sakin.

I feel secure in his arms. right now, I want to hug him forever.