Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 10

Το πρώτο πράγμα που έκανε η Ρόζαλιν αμέσως μόλις πήραν το αυτοκίνητό της από την τράπεζα ήταν να πάρει ένα ταξί και να γυρίσει στο σπίτι. Καμιά διάθεση δεν είχε για ψώνια, κι όχι πως θα μπορούσε να κουβαλήσει πολλά πράγματα. Κανόνισε λοιπόν με τον Ρόναλντ να πάνε μαζί την επόμενη μέρα, ή αν γύριζε νωρίς το ίδιο απόγευμα. Καθόλου βέβαια δεν το περίμενε πως θα ξεμπέρδευε γρήγορα με τη δουλειά του.

Μπήκε λοιπόν στο σπίτι κι έσπευσε να κάνει άλλο ένα χλιαρό μπάνιο. Μετά, έβαλε νερό στο βραστήρα και διάλεξε άλλο ένα φακελάκι τσάι. Πήρε και πάλι γιασεμί μα χωρίς σκέψη.

Όταν το τσάι ετοιμάστηκε το πήρε και μπήκε στο σαλόνι. Ήθελε να μιλήσει λίγο με τη Νάταλι και της τηλεφώνησε από το σταθερό.

-Καλημέρα, γύρισες επιτέλους;

-Ναι γύρισα μα δε φαντάζεσαι τι έπαθα.

-σαν τι δηλαδή;

-χάλασε το αυτοκίνητό μου.

-χάλασε; Πότε; Τι έπαθε;

Άρχισε να της εξιστορεί την περιπέτεια και κάποτε έφτασε και στον αλεξάντερ. Κόμπιασε λίγο μα τελικά της είπε για το μαγαζί στο οποίο την πήγε και για την κουβέντα που είχαν εκεί.

-λοιπόν, δεν πέρασες κι άσχημα εδώ που τα λέμε.

Η Νάταλι γέλασε αλλά κάπως ξερά.

-έλα τώρα, δεν ήταν τίποτα.

-Πώς όχι; Στο τέλος σου έδωσε την κάρτα του, αυτό είναι αλάνθαστο σημάδι πως θέλει να σε ξαναδεί.

-Καθόλου δε με απασχολεί για να σου πω την αλήθεια. Εγώ έχω τον ρόναλντ και είμαι μια χαρά μαζί του.

-δε λέω το αντίθετο. Μα δε μου είπες, τι είχε μέσα η θυρίδα;

Η Ρόζαλιν ήπιε κάμποσο από το ζεστό της τσάι.

-χαρτιά και λίγες φωτογραφίες.

-Μπα; Τι είδους φωτογραφίες;

-Ιδέα δεν έχω, νάταλι. Με όλα όσα έγιναν δεν πρόλαβα να τις κοιτάξω.

-Κακώς, να τις κοιτάξεις τώρα και να μου πεις κι εμένα τι δείχνουν.

Τίποτα δεν της είπε για το μενταγιόν κι ούτε που κατάλαβε το γιατί.

-Μην είσαι τόσο ανυπόμονη. Αμέσως μόλις βρω το χρόνο θα τις κοιτάξω και θα σου πω. Για την ώρα θα καθίσω να δουλέψω.

-Ναι σωστά, κι εγώ αυτό κάνω από το πρωί σήμερα. Τι λες να βρεθούμε αργότερα για κανέναν καφέ;