Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 27

Λίγο αργότερα στην άλλη άκρη της γραμμής ακούστηκε η εκλεπτυσμένη μα κι ελαφρώς εξαγριωμένη φωνή του Ντέιβιντ.

-Τι συμβαίνει Lucy; Δεν τα έχουμε πει αυτά; Δεν έχουμε κάνει σαφή τα όρια και τις γραμμές;

-Ναι, Ντέιβιντ, μα έχουμε μιλήσει και για τις πιθανότητες μιας έκτακτης ανάγκης. Και θα σε παρακαλέσω να κατεβάσεις λίγο τον τόνο της φωνής σου γιατί το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο είναι να βάλω κι εγώ τις φωνές. Κάθομαι και κοιτάω έναν νεκρό άνδρα.

-Πες μου τι έγινε.

Ο τόνος του μαλάκωσε μέσα σε μια στιγμή θυμίζοντας της το βούτυρο. Το ήξερε καλά πόση δύναμη διέθετε ο Ντέιβιντ και πως εκείνος είχε το πάνω χέρι. Όμως αν ποτέ αποφάσιζε να την καταστρέψει τότε κι εκείνη δε θα δυσκολευόταν να τον πάρει μαζί της αφού ήξερε κάμποσα από τα πιο βρώμικα μυστικά του.

Πάσχισε λοιπόν να ηρεμήσει κι εκείνη κι άρχισε να του λέει όσα έγιναν ξεκινώντας από το προηγούμενο βράδυ, καταλήγοντας στην ώρα που τον βρήκε εκεί νεκρό.

-δηλαδή πιστεύεις πως τον σκότωσαν τα ναρκωτικά;

-Έτσι νομίζω.

-μάλιστα.

-για ποιους δούλεψε πρόσφατα;

-δεν τις ξέρω όλες τις δουλειές του.

-Ούτε κι εγώ, Ντέιβιντ. Ελάχιστα πράγματα μου αποκάλυψε χθες το βράδυ.

-Ναι είναι λογικό, ήταν πολύ έξυπνος και πολύ προσεκτικός επίσης. Συνήθιζε να καλύπτει καλά τα ίχνη του, μα να που τελικά κάποιος κατάφερε να τον βγάλει από τη μέση.

-Ναι μα γιατί; Για ποιον δούλεψε και τι έκανε;

-δε μπορώ να ξέρω αλλά έχω μια ιδέα και θα προσπαθήσω να μάθω.

-Καλά θα κάνεις. Ποιον θα βάλεις να ασχοληθεί;

-Θα το δω αυτό, πάντως έναν από τους πολύ καλούς.

-Ωραία, εγώ τι θέλεις να κάνω;

Ο Ντέιβιντ κάτι μουρμούρισε στη γραμματέα του προτού της απαντήσει.

-θέλω να φύγεις από εκεί μέσα το συντομότερο δυνατό, με καταλαβαίνεις;

-Πολύ καλά, Ντέιβιντ.

-Όμως προτού φύγεις θέλω να καθαρίσεις όσο καλύτερα μπορείς τα δακτυλικά σου αποτυπώματα. Είσαι σε θέση να το κάνεις;

-ντέιβιντ, μπορεί να είμαι μια πόρνη πολυτελείας αλλά δεν είμαι ανόητη. Οι ώρες που πέρασες μαζί μου θα έπρεπε να σε έχουν πείσει γι'αυτό. Σχεδόν πάντα φοράω γάντια άλλωστε, μην το ξεχνάς αυτό, κάποτε μάλιστα σου άρεσαν εκείνα τα μαύρα... τα θυμάσαι αλήθεια;