κεφάλαιο 31

541 71 0
                                    

Όταν η Ρόζαλιν μπήκε τελικά στο μικρό εστιατόριο, ο Ντάρεν είχε φτάσει στη μέση το λευκό κρασί του. Την εντόπισε αμέσως και σήκωσε το χέρι του για να τη χαιρετίσει και να της δείξει που καθόταν, ενώ την ίδια ώρα ένα αθέλητο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του.

Η Ρόζαλιν που τον είχε δει κι εκείνη αμέσως του ανταπέδωσε το χαιρετισμό πλησιάζοντας τον, μόνο που το δικό της χαμόγελο ήταν κάπως πιο σφιγμένο κι ασταθές.

Πήγε και κάθισε ακριβώς στην ίδια θέση στην οποία είχε δει και την αμέλια να κάθεται εκείνη την πρώτη φορά.

Ο ντάρεν το πρόσεξε και χωρίς να το θέλει άρχισε να τις συγκρίνει μηχανικά. Πίστευε πως η αμέλια ήταν πιο όμορφη από τη Ρόζαλιν, ίσως χάρη στην παιδικότητα η οποία δεν την είχε εγκαταλείψει οριστικά ποτέ.

Όμως τώρα που την έβλεπε ξανά και τη ρόζαλιν συνειδητοποιούσε πως αν χαλάρωνε κι άφηνε κάπως ελεύθερο τον εαυτό της τότε οι γραμμές της σοβαρότητας άρχιζαν κάπως να υποχωρούν, δίνοντας τη θέση τους σε μια κομψή χάρη.

-Γεια σου, Ντάρεν, πώς είσαι; Νομίζω πως χαίρομαι που σε βλέπω.

Του άπλωσε το χέρι της κι εκείνος το έσφιξε δυνατά πάνω από το τραπέζι.

-Καλησπέρα, Ρόζαλιν, εγώ είμαι σίγουρος πως χαίρομαι που σε ξαναβλέπω. Είμαι αρκετά καλά, κι εσύ;

-προσπαθώ να είμαι.

Ο ντάρεν ήπιε μια μικρή γουλιά από το κρασί του.

-Θέλεις κι εσύ ένα;

-Γιατί όχι; Νομίζω πως είναι καλό για ξεκίνημα.

Ο Ντάρεν έγνεψε σε έναν σερβιτόρο που έτσι κι αλλιώς ετοιμαζόταν να τους πλησιάσει κι έπειτα στράφηκε ξανά στη ρόζαλιν.

-καταλαβαίνω πως κάτι έχει προκύψει, έτσι δεν είναι;

Εκείνη άρχισε να γελάει μα βιάστηκε να βάλει το χέρι μπροστά στο μισάνοιχτο στόμα της για να πνίξει το γέλιο της.

-Βλέπω πως δε θέλεις να χάσεις καθόλου χρόνο κάνοντας τυπικές ερωτήσεις, οι απαντήσεις των οποίων καθόλου δε θα σε ενδιαφέρουν.

-όχι, ρόζαλιν, δεν είναι έτσι, ειλικρινά σου το λέω. Θέλω να ξέρω πως είσαι καλά, μα κι αν ακόμη σου κάνω ορισμένες ερωτήσεις για το Ρόναλντ θα μου τις απαντήσεις;

-ασφαλώς. Αυτή την ώρα πετάει για τη Ρώμη.

Το κρασί της έφτασε και για λίγο δεν είπαν άλλα, μέχρι να δώσουν τις παραγγελίες τους για τα πρώτα πιάτα. επέλεξαν και οι δυο θαλασσινά.

Η αδελφότητα των ΡόδωνWhere stories live. Discover now