Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 13

Όταν ο κέβιν μπήκε στο αυτοκίνητο για να γυρίσει στο σπίτι του η ώρα είχε περάσει από δέκα. Τελικά είχε μείνει πολύ περισσότερο με την Κρίστα από όσο υπολόγιζε αρχικά. Μα αυτό δεν ήταν και κακό απαραίτητα αφού δεν είχε κάποια δουλειά προγραμματισμένη ως αύριο το πρωί. Καθώς οδηγούσε έβαλε το κινητό του στο blue tooth και κάλεσε τον τζάξον.

-Ναι, γεια σου, ο Κέβιν είμαι.

-το ξέρω. Λοιπόν;

-αυτό ήθελα να σε ρωτήσω κι εγώ.

-ποιο δηλαδή;

-έχουμε κανένα νέο;

-Μίλησα με τον άνθρωπο που λέγαμε. Αύριο θα γίνει η δουλειά. Θα του παραδοθεί ο εξοπλισμός και αμέσως μόλις το σπίτι είναι ελεύθερο θα γίνει.

-Ωραία, δε θέλω κανένα λάθος, με καταλαβαίνεις έτσι δεν είναι;

-Το ξέρω.

-Καλώς, και με το δεύτερο βίντεο;

-αυτό δεν το έλεγξα ακόμη, μισό λεπτό...

Ο κέβιν περίμενε όσο τον άκουγε να πατάει διάφορα πλήκτρα.

-όχι, ακόμη δεν το είδε αυτό.

-Δεν πειράζει, μπορεί αργότερα ή αύριο. Όταν βεβαιωθείς πως θα το έχει δει ξέρεις τι πρέπει να κάνεις.

-Ναι, ξέρω, ό,τι έκανα και με το προηγούμενο, κι ό,τι θα κάνω και με το επόμενο αν αποφασίσεις να το στείλουμε δηλαδή.

-Θα το σκεφθώ. Όλα εντάξει με τα κοσμήματα τελικά;

-Ναι, όλα εντάξει.

-Ωραία. Τότε θα τα πούμε το πρωί ξανά. Πάρε με αμέσως μόλις θα έχεις κάποιο νέο.

-σύμφωνοι, καληνύχτα.

Ο κέβιν έκλεισε και συγκεντρώθηκε στην οδήγηση. Συνήθως τον πήγαινε παντού ο προσωπικός του οδηγός μα αυτή τη φορά δεν τον ήθελε στα πόδια του. Κανένας λόγος δεν υπήρχε να τον ανακατεύει σε όλες του τις υποθέσεις. Την ιστορία του με την Κρίστα τη γνώριζε βέβαια ο νίκολας όπως και πολλοί άλλοι. Κι αυτοί που δεν την γνώριζαν ήδη θα τη μάθαιναν τη μέρα των γενεθλίων του αφού εκείνη θα ήταν στη δεξίωση. Ήταν καλή για κάτι τέτοια η Κρίστα... θα τη συμπαθούσαν σίγουρα.

Κάτι άλλο τον προβλημάτιζε τώρα εκτός από το γνωστό θέμα κι αυτό ήταν αδελφότητα των ρόδων. Έπρεπε να κανονίσει μια συνάντηση των μελών το συντομότερο δυνατό. Και σε αυτή την συνάντηση θα έπρεπε να τους δώσει κάποιες εξηγήσεις, αληθινές ή πλαστές, πάντως κάτι θα έπρεπε να τους πει.