Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 53

Η Ρόζαλιν κι ο Αλεξάντερ χαμογέλασαν φιλικά στους δυο νεαρούς που στέκονταν στην είσοδο της βίλας. Για μια στιγμή η κοπέλα αναρωτήθηκε αν θα κρατούσαν τα προσχήματα κάνοντας τον τυπικό μα στοιχειώδη σωματικό έλεγχο στην ίδια και στον Αλεξάντερ. Το ελαφρύ φούσκωμα στην δεξιά εσωτερική τσέπη του σακακιού του δεν της είχε βέβαια διαφύγει, μα όπως ήταν λογικό δεν έκανε κανένα σχόλιο.

Τελικά τίποτα δεν έγινε, ούτε ματιά δεν πέρασε ανάμεσα στους δυο τους, μόνο που ο ένας τους, ο ξανθός, γύρισε και πάτησε ένα κουμπί κάπου και μερικές στιγμές αργότερα, η πόρτα άνοιγε και ένα ζευγάρι άρχισε να περπατάει προς το μέρος τους. Για μια στιγμή τα γόνατα της ρόζαλιν λύθηκαν αλλά η σφιχτή λαβή του αλεξάντερ στο μπράτσο της τη συνέφερε αμέσως για τα καλά.

Έτσι τον ακολούθησε μηχανικά, σηκώνοντας ωστόσο ψηλά το κεφάλι της για να συναντήσει το ζευγάρι. Λίγο αργότερα έμπαιναν σε ένα τεράστιο ολόφωτο χολ καταστόλιστο με κάθε λογής υπερβολή.

-Καλησπέρα, χαίρομαι πάρα πολύ που ήρθατε.

Αυτός που είχε μιλήσει ήταν ο κέβιν Μπάξτερ.

-Εσύ θα πρέπει να είσαι η Ρόζαλιν, σωστά;

-Πολύ σωστά.

Η φωνή της ακούστηκε κάπως ένρινη αλλά καθώς άπλωνε το χέρι του για να σφίξει το δικό του ατσάλωνε νοερά τον εαυτό της για να μη δείξει τίποτα από όσα ένιωθε.

Το χέρι του χρηματιστή ήταν κρύο, το κουστούμι του ιταλικό και καλοραμμένο, η φωνή του βροντερή μα τεχνητά εγκάρδια, και η κολόνια του κάπως άγρια πικάντικη.

-ναι, εγώ είμαι, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω.

-Δε χρειάζεται ο πληθυντικός εδώ, όλοι μια παρέα είμαστε. Να σου συστήσω τη σύντροφο μου, την Κρίστα Ντίκινσον.

Η Ρόζαλιν ετοιμάστηκε να επιτρέψει στο χαμόγελο της να πλατύνει καθώς έτεινε το χέρι της στην ξανθιά που άστραφτε από τα στολίδια και την περηφάνια μα κοκάλωσε στη θέση της. Άλλο ένα κομμάτι της εκπληκτικά αυτής καλοστημένης συνωμοσίας έμπαινε στη θέση του, καθιστώντας για τα καλά αθώο τον καημένο τον Ρόναλντ. Διότι βέβαια, τη γυναίκα αυτή την αναγνώρισε αμέσως, προφανώς ο κέβιν της είχε ζητήσει να του κάνει μια εξυπηρέτηση περνώντας από το ιατρείο του Ρόναλντ. Δεν υπήρχε καμιά περίπτωση να θέλει κάτι από το γιατρό την ώρα που κοιμόταν με αυτό τον άνδρα.