Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 29

Ο Τζάξον ετοιμάστηκε να τηλεφωνήσει για μια ακόμη φορά στον Κέβιν, μα ο χρηματιστής τον πρόλαβε, κάνοντας τον να αναρωτηθεί αν υπήρχε τελικά εκείνο που ορισμένοι άνθρωποι το ονόμαζαν τηλεπάθεια.

-έχεις ένα λεπτό, Τζάξον;

Άλλο κι αυτό, τι ευγένειες τον είχαν πιάσει ξαφνικά;

-έχω πολλά αν χρειάζεσαι κάτι.

-σου έστειλα τις φωτογραφίες, μπορείς μήπως να ρίξεις μια ματιά και να μου πεις μια πρώτη εκτίμηση πρόχειρα;

-ασφαλώς, δώσε μου μια στιγμή μόνο κι όλα θα γίνουν.

Ποτέ του δεν κατάλαβε ο κέβιν πως μπορούσε ο άνθρωπος αυτός να πληκτρολογεί τόσο γρήγορα. Ένα σιγανό μα διαπεραστικό σφύριγμα τον έκανε να τιναχτεί ξαφνιασμένος.

-είναι καλές, ποιος τις τράβηξε;

-ο καλύτερος, ΣΠίνστερ τον λένε.

-δεν τον ξέρω μα δεν πειράζει.

-πράγματι δεν πειράζει. Λοιπόν, μπορείς να κάνεις τίποτα εσύ;

-Κάτι θα σκεφθώ. Πότε θέλεις να τις στείλουμε;

-αύριο αν είναι δυνατόν. Τις πρώτες κανονικά σε φάκελο, τις επόμενες βλέπουμε, ίσως και ηλεκτρονικά αν χρειαστεί.

-εντάξει, άσε το σε εμένα. Θα κάνω μερικές παρεμβάσεις ελπίζοντας πως ο φίλος μας ο σπίνστερ δε θα ενοχληθεί.

-Μπα, καθόλου δε θα ενοχληθεί πίστεψε με. Με την κοπέλα τι γίνεται;

Ο Τζάξον έκανε μερικά κλικ με το ποντίκι προτού του απαντήσει.

-στο σπίτι είναι και μάλλον γράφει.

-Ωραία. Κάτι άλλο τώρα, τι έγινε με τα ίχνη μας;

-Νομίζω πως τα διέγραψα όλα.

-Νομίζεις ή είσαι σίγουρος;

-είμαι όσο σίγουρος μπορώ να είμαι.

-Καλά λοιπόν. Θα σε αφήσω τώρα γιατί έχω μια συνάντηση.

-Ναι εντάξει, καλή συνέχεια.

Ο κέβιν υποδέχθηκε τη νάταλι ακριβώς στις πέντε. Όσο πιο διακριτικά μπορούσε την εξέτασε εξονυχιστικά. Ήταν ολοφάνερο πως είχε προσπαθήσει να μη δείξει το πόσο είχε περιποιηθεί τον εαυτό της πριν πάει τελικά να τον συναντήσει. Μα εντάξει, αυτό δεν ήταν και κάτι παράξενο, οι περισσότερες γυναίκες το ίδιο έκαναν στα επαγγελματικά τους ραντεβού.