Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 6

Αμέσως μόλις τελείωσε το βίντεο έφερε το χέρι στο ανοιχτό της στόμα και το πίεσε πάνω του. Το καταλάβαινε πως θα ούρλιαζε και δεν ήθελε να ενοχλήσει τον Ρόναλντ. Σίγουρα η σκέψη της αυτή ήταν εντελώς παράλογη εξαιτίας της σοβαρότητας της κατάστασης μα για κάποιο λόγο εκείνη την ώρα δεν ήθελε ούτε να μιλήσει μα κι ούτε να πάει κοντά του να κοιμηθεί.

Έμεινε κάμποση ώρα καθισμένη εκεί, με το χέρι να πιέζει τα χείλη της να κλείσουν και τα ακουστικά του υπολογιστή ακόμη στα αφτιά της.

Ποιος της το είχε κάνει αυτό; Ποιος είχε μπορέσει να της φερθεί τόσο βάναυσα και γιατί; σε τι να ήταν μπλεγμένη η αδερφή της;

Κάποτε κατόρθωσε να τραβήξει τα ακουστικά και να κλείσει το λάπτοπ. Το ακούμπησε πάνω στο τραπέζι κι έβαλε δίπλα και τα μαξιλάρια του καναπέ. Τα στοίβαξε όσο καλύτερα μπορούσε καρφώνοντας τα μάτια της έντονα πάνω στα κεντημένα τριαντάφυλλα. Της ήρθε η παρόρμηση να απλώσει το χέρι της και να τα ξεκολλήσει από το ύφασμα. Ήθελε να τραβήξει το κάθε λουλούδι ώσπου να μείνει μόνο το γυμνό ύφασμα. Μα δεν έκανε τίποτα.

Όσο κι αν ήθελε δε θα το μπορούσε εκείνη την ώρα. Τα χέρια της εξακολουθούσαν να τρέμουν βίαια σχεδόν.

Όταν τελικά άδειασε τον καναπέ από το κάθε τι, μπήκε νυχοπατώντας στην κρεβατοκάμαρα κι έριξε μια ανήσυχη ματιά στον ρόναλντ. Ευτυχώς, είχε ήδη αποκοιμηθεί. Πόσο τυχερός ήταν αλήθεια μέσα στην άγνοιά του...

Ξιπόλητη καθώς ήταν πήρε μια εφεδρική κουβέρτα από ένα από τα πάνω ράφια της ντουλάπας και έφυγε από το δωμάτιο κλείνοντας πίσω της την πόρτα όσο πιο μαλακά μπορούσε. Ήταν βέβαιη πως το πρωί θα είχε να του δώσει πολλές εξηγήσεις αλλά αυτό θα το αντιμετώπιζε τότε, στην ώρα του δηλαδή.

Έστρωσε άτσαλα την κουβέρτα στον καναπέ και μετά άρχισε να ψάχνει μέσα σε ένα συρτάρι ενός επίπλου που βρισκόταν κοντά στην τηλεόραση. Ήταν γεμάτο με cd μουσικής καθώς και διάφορα dvd με ταινίες μυστηρίου τις οποίες τις αγαπούσαν πολύ και οι δυο. Μόνο που πίσω από όλα αυτά υπήρχε και κάτι άλλο.

Το τράβηξε προσπαθώντας να ελέγξει την αναπνοή της και μπήκε στην κουζίνα.

Ήταν ένα γυάλινο μπλε μικρό τετράγωνο σχεδόν μπουκαλάκι. Το κούνησε και χάρηκε που δεν ήταν άδειο. Πήρε από μέσα δυο επίσης μπλε χάπια και τα κατάπιε με μπόλικο νερό που πήρε από το ψυγείο. Του είχε υποσχεθεί πως θα τα έκοβε, και πραγματικά είχε αρχίσει τις προσπάθειες. Θα το κατάφερνε σύντομα, ήταν σίγουρη, αρκεί να μην της έπαιζαν τέτοια παιχνίδια... αρκεί να μην την γύριζαν πίσω σε εκείνη την κόλαση από την οποία πάλευε εδώ και τόσο καιρό να ξεφύγει.