Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 2

Πάγωσε στη θέση της ενώ την ίδια στιγμή άρχισε να ιδρώνει. Τι ήταν αυτή η ερώτηση; Ποιος της το έστειλε αυτό και πότε;

Η πρώτη της παρόρμηση ήταν να τηλεφωνήσει αμέσως στον Ρόναλντ. Θυμήθηκε σχεδόν αμέσως όμως πως εκείνος δε θα μπορούσε να της απαντήσει εξαιτίας των πελατών του έτσι απέρριψε τη σκέψη. Θυμόταν πολύ καλά πόσο είχε δυσκολευτεί να τον βρει στο τηλέφωνο εκείνη την καταραμένη μέρα που βρήκε την αδερφή της νεκρή, μέσα στα ίδια της τα σεντόνια. Την είχαν πυροβολήσει τρεις φορές, τη μια στο κεφάλι και τις άλλες δυο στο στήθος, από πολύ κοντά, απλώς για να βεβαιωθούν πως την είχαν σκοτώσει.

Η Ρόζαλιν είχε κανονίσει να τη συναντήσει το πρωί εκείνο. Της είχε ζητήσει να τη συνοδεύσει σε ένα ραντεβού που είχε με κάποια εκδότρια, στην οποία είχε στείλει λίγο καιρό πριν και το πρώτο της ολοκληρωμένο βιβλίο.

Της χτυπούσε για ώρα πολλή μα απάντηση δεν έπαιρνε. Η αμέλια έμενε πολύ κοντά στο δικό της σπίτι, έτσι το ήθελαν πάντα και οι δυο άλλωστε.

Στην αρχή δεν ανησύχησε επειδή το ήξερε πως η αδερφή της κοιμόταν συχνά φορώντας ωτοασπίδες, έτσι απλά συνέχιζε να χτυπάει και να χτυπάει.

Κάποια στιγμή όμως όπως ήταν λογικό απελπίστηκε κι άνοιξε με το κλειδί της την πόρτα.

Είχε πάει κατευθείαν στην κρεβατοκάμαρά της φωνάζοντάς την. Γελούσε χαρούμενη πιστεύοντας πως η αμέλια της έπαιζε κάποιο από τα συνηθισμένα της παιχνίδια μα όταν τελικά άνοιξε την πόρτα και την είδε ξαπλωμένη εκεί και μέσα στο ίδιο της το αίμα κατάλαβε πως θα περνούσε πολύς καιρός προτού χαμογελάσει και πάλι τόσο ανέμελα.

Σαν υπνωτισμένη σηκώθηκε και πήρε μια μικρή πλαστική σακούλα από ένα από τα κάτω συρτάρια των ντουλαπιών της κουζίνας, και πολύ προσεκτικά τοποθέτησε μέσα το φάκελο με το σημείωμα και την φωτογραφία.

Κι ύστερα την έβαλε στην τσάντα της μαζί με το κινητό της και όσο πιο αποφασιστικά μπορούσε έφυγε από το σπίτι της.

Μπήκε στο αυτοκίνητό της, που ήταν ένα μικρό απολύτως λειτουργικό δίπορτο και πήρε το δρόμο για το σπίτι της καλύτερης φίλης της.

Στη βιβλιοθήκη θα πήγαινε λίγο αργότερα. Έπρεπε να πάει, πάλευε σκληρά να γαντζωθεί από αυτή της τη δουλειά. Αν δεν το έκανε το ήξερε πως θα κυλούσε πάλι στα ίδια.