Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 28

Όταν η Ρόζαλιν έφυγε τελικά από την καφετέρια η ώρα κόντευε μία. Πήγε λοιπόν κατευθείαν στο σούπερ μάρκετ και πήρε κάποια πράγματα τα οποία είχε ξεχάσει να αγοράσει την τελευταία φορά που πήγε για ψώνια με τον Ρόναλντ. Μετά, πήγε και πήρε το αυτοκίνητο της από εκεί που το είχε παρκάρει. Ακούμπησε τις δυο πλαστικές σακούλες στη θέση του συνοδηγού και πριν βάλει μπροστά τη μηχανή τηλεφώνησε στο Ρόναλντ. Ήθελε πολύ να ακούσει τη φωνή του και δεν μπορούσε να περιμένει ώσπου να γυρίσει στο σπίτι.

-Το πιστεύεις πως τώρα σε σκεφτόμουν; Της μίλησε χαρωπά μα κάπως κουρασμένα.

-αλήθεια; Κι εγώ το ίδιο.

-χαίρομαι που το λες αυτό. Τι κάνεις; Και πού είσαι;

-στο αυτοκίνητο, γυρίζω στο σπίτι. Έκανα μια μικρή βόλτα και η ώρα πέρασε.

-Καλά έκανες, σου χρειάζεται φρέσκος αέρας. Τώρα; Θα γυρίσεις να γράψεις;

-Ναι, αυτό ακριβώς.

-σύμφωνοι, μα να φας κάτι πρώτα, εντάξει;

Χαμογέλασε κι έβαλε το κλειδί στο αυτοκίνητο. Ποτέ δεν παρέλειπε να της το πει αυτό.

-Ναι, θα φάω, μην ανησυχείς. Εσύ έφαγες;

-όχι ακόμη, θα πω να μου φέρουν σε λίγο ένα σάντουιτς.

-εντάξει, άκου, θα μου στείλεις ένα μήνυμα από το αεροδρόμιο πριν την πτήση σου;

-ασφαλώς, τι νόμιζες, πως θα το ξεχνούσα; Πάντα δεν το κάνω αυτό;

-Ναι βέβαια, μα είπα να σου το υπενθυμίσω κι εγώ άλλη μια φορά.

-Καλά έκανες. Για πες μου, είναι εντάξει το αυτοκίνητο, δεν είναι;

-έτσι μου φαίνεται. Έμαθα πως δεν παρέλειψες να το πληρώσεις κιόλας.

-αυτό έλειπε. Τα χρήματα δεν ήταν πολλά, και μακάρι να με άφηνες να ξοδέψω περισσότερα για εσένα.

-Τα έχουμε πει αυτά.

-Ναι ναι, το ξέρω. Γύρνα λοιπόν στο σπίτι και θα τα ξαναπούμε από εκεί εντάξει; Δε θέλω να οδηγείς μιλώντας στο κινητό.

Η Ρόζαλιν γέλασε και έκλεισε το κινητό στέλνοντας του ένα φιλί. Μα καλά, πάντα έτσι υπερπροστατευτικός θα έμενε;

Γύρισε στο σπίτι της χωρίς άλλη καθυστέρηση. Ξεντύθηκε για να νιώθει πιο άνετα και τότε θυμήθηκε να ελέγξει για γράμματα ή πακέτα στο γραμματοκιβώτιο. Ευτυχώς δεν υπήρχε τίποτα άλλο για την ώρα.