Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 19

Όταν η Ρόζαλιν μπήκε στο σπίτι της πέταξε τα πράγματά της άτσαλα πάνω σε μια μικρή πολυθρόνα κι άνοιξε κατευθείαν το λάπτοπ της. Παρά την έξαψη που την είχε κυριεύσει για το βιβλίο δεν είχε ξεχάσει την υπόσχεση που έδωσε στον εαυτό της λίγο πριν. Θα έλεγχε τα ηλεκτρονικά της μηνύματα πρώτα και μετά θα στρωνόταν στη δουλειά ανεξάρτητα από αυτό που θα έβλεπε, αν βέβαια υπήρχε κάποιο βίντεο. Μέχρι να ανοίξει ο υπολογιστής τηλεφώνησε στον Ρόναλντ ο οποίος ευτυχώς της απάντησε σχεδόν αμέσως.

-Καλημέρα, όμορφη, πώς είσαι;

Η Ρόζαλιν ένιωσε τα γόνατά της να τρέμουν ίσως από απρόσκλητες τύψεις κι έτσι βιάστηκε να καθίσει προτού του απαντήσει.

-είμαι καλά, εσύ; Έχεις κόσμο μήπως;

-Μπα όχι, αυτή τη στιγμή μπορώ να πω πως επιτέλους χαλαρώνω λίγο.

-τι έγινε με τα χαρτιά για το αυριανό σου ταξίδι;

Παραδόξως η ερώτηση είχε βγει πιο εύκολα από όσο περίμενε.

-έκανα κάποια, και σε λίγο θα φύγω από εδώ για να κάνω και τα υπόλοιπα.

-Ωραία, τι λες; Θα προλάβεις;

-σίγουρα, ο υπάλληλος που με βοηθάει δείχνει γεμάτος κατανόηση.

-σοβαρά; Αυτό είναι πολύ σπάνιο φαινόμενο.

Ο Ρόναλντ γέλασε και η Ρόζαλιν τον άκουσε να ανακατεύει κάποια χαρτιά πριν της μιλήσει και πάλι.

-Ήμουν πολύ τυχερός πράγματι. Μα για πες μου, πώς τα πήγες με τη Μέρεντιθ Τόμπσον;

Η ρόζαλιν είδε με την άκρη του ματιού της πως ο υπολογιστής της ήταν πια ανοιχτός και συνδεδεμένος στο διαδίκτυο.

-Πήγε καλά σχετικά νομίζω.

-δηλαδή; Κι άλλα χαρτιά ανακατεύονταν στο βάθος της συνομιλίας.

-δηλαδή μου μίλησε σχεδόν γλυκά, αν μπορώ να πω κάτι τέτοιο για τη Μέρεντιθ Τόμπσον βέβαια. Γνώρισα μάλιστα και μια καινούρια συγγραφέα.

-Αλήθεια; Τι γράφει;

-αστυνομικά όπως ακριβώς κι εγώ.

-Μη μου πεις; Και τώρα στοιχηματίζω ό,τι θέλεις πως εσύ κατάφερες να αγχωθείς με το που την είδες, σωστά;

Η Ρόζαλιν χαμογέλασε και πλησίασε τον υπολογιστή της. Πληκτρολόγησε τον κωδικό για να μπει στα εισερχόμενα μηνύματα και μετά περίμενε όσο μιλούσε.