Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 51

Αμέσως μόλις επέστρεψε στο σπίτι της η Ρόζαλινγέμισε κι ενεργοποίησε το βραστήρα και μετά άνοιξε τις σακούλες με τα ψώνια της. Τα τακτοποίησε πάνω στον καναπέ και στις καρέκλες όσο πιο σχολαστικά μπορούσε αν και συνήθως δεν ενεργούσε τόσο προσεκτικά με τα ρούχα της. Απόψε όμως θα έμπαινε στο ρόλο της με όλα τα μέσα.

Γέμισε μια μεγάλη κούπα με τσάι πορτοκαλιού και την πήρε στο σαλόνι, στο σύνηθες κέντρο λήψης αποφάσεων όπως το βάφτισε η ίδια κάποτε.

εκεί το δοκίμασε κι αμέσως μετά έπιασε το κινητό της, ήταν ώρα να μιλήσει με τον Ρόναλντ και τη νάταλι.

Ο ρόναλντ ωστόσο ήταν εκτός δικτύου κι έτσι απορημένη του άφησε δυο φωνητικά μηνύματα για να βεβαιωθεί πως θα λάμβανε τουλάχιστον ένα ρωτώντας τον αν ήταν καλά και πως θα περνούσε την τελευταία μέρα του στη ρώμη. Της φαινόταν σαν ψέμα πως θα τον έβλεπε και πάλι την επόμενη μέρα.

Χαμογέλασε λυπημένα φέρνοντας στο νου της όλα όσα έγιναν κατά το διάστημα της απουσίας του και για να διώξει τις μαύρες αυτές σκέψεις κάλεσε τη Νάταλι.

Ευτυχώς της απάντησε σχεδόν αμέσως.

-πού είσαι; Κοντεύει μεσημέρι, τι κοντεύει, ήρθε δηλαδή.

Η Νάταλι είχε μιλήσει γελώντας αλλά η ανησυχία της δεν κρυβόταν με τίποτα έτσι η Ρόζαλιν βιάστηκε να την καθησυχάσει.

-εδώ είμαι, στο σπίτι. Είχα βγει έξω όμως λίγο νωρίτερα για να κάνω ορισμένες δουλειές.

-σαν τι δουλειές δηλαδή;

-εξωτερικές, τίποτα σοβαρό.

-Σίγουρα;

-ασφαλώς, εσύ τι έκανες, δούλεψες ή όχι;

-δεν πιστεύω να ετοιμάζεσαι για την αναθεματισμένη τη δεξίωση του κέβιν Μπάξτερ;

-Όχι, Νάταλι, ηρέμησε, δε θα πάω τελικά.

-Γιατί δυσκολεύομαι να σε πιστέψω;

-επειδή είσαι δύσπιστη, ανέκαθεν έτσι ήσουν δηλαδή.

-Κι εσύ ήσουν πεισματάρα από τότε που σε γνώρισα.

-δε θα πάω σου λέω...

-Και τι θα κάνεις; Πώς θα το χειρισθείς;

-Θα περιμένω αύριο το Ρόναλντ να γυρίσει και θα του τα πω όλα. Τι λες; Συμφωνείς με αυτή την ιδέα;

-απόλυτα αλλά τον αλεξάντερ πώς θα τον αποφύγεις;

-Κάτι θα σκεφθώ, συγγραφέας είμαι, από ιδέες άλλο τίποτα.