Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 50

Η Ρόζαλιν όλο εκείνο το βράδυ στριφογύριζε στον ύπνο της γεμάτη ανησυχία. Και κάθε φορά που το αντιλαμβανόταν αυτό ο αλεξάντερ την έπαιρνε στην αγκαλιά του και της χάιδευε τα μαλλιά υπομονετικά ενώ την ίδια ώρα της μιλούσε γλυκά. Τον Ρόναλντ της θύμιζαν αυτές του οι πράξεις κι αυτό την τάραζε ακόμη περισσότερο. Τα χέρια του με δυσκολία αφάνταστη τα ανεχόταν πάνω στο μισόγυμνο κορμί της και για να μην ουρλιάξει και φύγει από το κρεβάτι τρέχοντας σκεφτόταν πως ήταν ο Ρόναλντ που την άγγιζε.

Νόμιζε πως ποτέ δε θα ξημέρωνε μα όταν τελικά αυτό έγινε, έμεινε για λίγο ακίνητη και όταν βεβαιώθηκε πως ο αλεξάντερ εξακολουθούσε να κοιμάται βαθιά, κατέβασε τρέμοντας έντονα τα χέρια του από πάνω της, πήρε τη ρόμπα της που ήταν αφημένη στην άκρη του κρεβατιού, τη φόρεσε και βγήκε από την κρεβατοκάμαρα.

Πήγε κατευθείαν στο σαλόνι κι άνοιξε τον υπολογιστή της. Έλεγξε βιαστικά τα εισερχόμενα της και βρήκε εκεί ένα ακόμη μήνυμα από τη Μέρεντιθ. Το διάβασε και της απάντησε όσο σχολαστικότερα μπορούσε. Ήταν οξυδερκής η εκδότρια της, αν δεν της φαίνονταν όπως έπρεπε τα μηνύματα τότε θα άρχιζε τις ερωτήσεις και την εξονυχιστική ανάκριση.

Αφού τη διαβεβαίωσε πως σε λίγες μέρες θα πήγαινε στο γραφείο της και της τόνισε πως το γράψιμο προχωρούσε αβίαστα έστειλε το μήνυμα και μετά άνοιξε μια μηχανή αναζήτησης. Η μέρα που όλα θα κρίνονταν είχε επιτέλους φτάσει κι εκείνη θα φρόντιζε να είναι έτοιμη και για την αρχή μα και για το τέλος της.

Η νύχτα εκείνη θα την αγκάλιαζε πολύ σκληρά κι αυτό ήταν σίγουρο, ήθελε όμως η αγκαλιά της αντί από ατσάλι να ήταν γι'αυτή φτιαγμένη από βελούδο, βελούδο...

Παρά το άγχος της χαμογέλασε μα με ένα χαμόγελο το οποίο αν και δεν το έβλεπε το λογάριασε αμέσως για ξένο. Να από πού θα ξεκινούσε.

Άρχισε να ψάχνει το διαδίκτυο για φορέματα κατακόκκινα και φτιαγμένα από βελούδο. Είχε περιορίσει πολύ στενά τα όρια της αναζήτησης βάζοντας σαν επιθυμητή περιοχή μόνο το Λονδίνο. Πρώτη φορά έκανε κάτι τέτοιο αφού πίστευε πως τέτοιου είδους δουλειές ήταν χάσιμο χρόνου. Όλα στην αδερφή της τα άφηνε όσο ζούσε κι αργότερα στην Νάταλι , αν και βέβαια το διάστημα αμέσως μετά το θάνατο της φορούσε αποκλειστικά και μόνο μαύρα ρούχα.

Ξαφνιάστηκε από την πληθώρα των φορεμάτων που ήταν διαθέσιμα προς πώληση. Κάποια την απογοήτευσαν στη στιγμή, έτσι τα προσπέρασε με κάμποσα γρήγορα κλικ του ποντικιού της. Υπήρχαν όμως και μερικά τα οποία της τράβηξαν αμέσως την προσοχή, κι έτσι εστίασε σε αυτά.