Η αδελφότητα των Ρόδων

κεφάλαιο 15

Η ρόζαλιν χαμογέλασε ευγενικά στη Σύλβια, που ήταν η γραμματέας της μέρεντιθ αμέσως μόλις την είδε.

-καλημέρα, πώς είσαι;

-είμαι μια χαρά. Προσπαθώ να βάλω μια τάξη στα ραντεβού της Μέρεντιθ, κι εσύ;

Η Ρόζαλιν ανασήκωσε τους ώμους κρεμώντας το παλτό της.

-εντάξει. Πώς τα πάτε εδώ;

-συμπαθητικά νομίζω αλλά σήμερα φοβάμαι πως δεν είναι στις καλές της.

-Ωχ, μη μου λες τέτοια τώρα!

Χαμογέλασαν συνωμοτικά η μια στην άλλη.

-Μα πώς όχι; Δεν έπρεπε να σε προειδοποιήσω;

-Ναι βέβαια, καλά έκανες. Και γιατί αυτό; έγινε τίποτα ανησυχητικό;

Η Ρόζαλιν βολεύτηκε σε μια πολυθρόνα κι ακούμπησε στα γόνατά της το τσαντάκι της.

-ναι, κάτι έγινε χθες. Θα σου το πω αλλά όχι προτού μου υποσχεθείς πως δε θα πεις λέξη σε κανέναν.

-Μα σου το υπόσχομαι. Λέγε λοιπόν;

Η Ρόζαλιν έσκυψε μπροστά περιμένοντας. Το ήξερε πως κάτι πικάντικο θα της εμπιστευόταν τώρα η γραμματέας. Δεν ήταν πως δεν τη συμπαθούσε τη Μέρεντιθ, μα η πολυτάραχη επαγγελματική και προσωπική της ζωή αποτελούσε ανεξάντλητη πηγή κουτσομπολιού για όλους που τη γνώριζαν και σχετίζονταν με κάποιο τρόπο μαζί της.

-Θυμάσαι εκείνον τον συγγραφέα που έγραφε ερωτική λογοτεχνία με ψευδώνυμο ένα λουλούδι;

-Ναι, φυσικά.

-Ωραία, έχεις ιδέα πόσες πωλήσεις έκανε το τελευταίο του βιβλίο;

-Για να είμαι ειλικρινής όχι. Μην το πεις πουθενά μα ακόμη δεν το αγόρασα.

Η Σύλβια γέλασε μα βιάστηκε να βάλει το χέρι μπροστά στα βαμμένα ροζ χείλη της.

-λοιπόν έκανε πάρα πολλές, γι'αυτό και η Μέρεντιθ πρόσθεσε άλλη μια εξοχική κατοικία στην προσωπική της περιουσία.

-Καταπληκτικό, λοιπόν; Τι απέγινε;

-ήρθε χθες και της ανακοίνωσε πως το επόμενο βιβλίο του θα το βγάλει με άλλο εκδοτικό οίκο.

-όχι, δεν το πιστεύω, γιατί;

-Ιδέα δεν έχω αλλά μου φαίνεται πως κάπου δεν τα βρήκαν στα ποσοστά.

-Λες;

Τότε άνοιξε η πόρτα του γραφείου κι από μέσα βγήκαν δυο γυναίκες. Η μια ήταν γύρω στα σαράντα ενώ η άλλη, η Μέρεντιθ γύρω στα πενήντα πέντε.