Concern

27.2K 759 32
                                    

Carlo's POV

Pagkatapos ng training ay napagisipan kong maglakad lakad na muna kahit madilim na. Gusto kong maikalma ang sarili ko.

Iniisip ko pa rin kung bakit siya nandito. I mean... papaano? Dati pa ba niya alam?

And why the fuck is she talking with Nathan? Close ba sila?

Napadaan ako sa damuhan at di inaasahang meron akong makikitang liwanag galing doon.

"Mga estudyante na naman bang nageensayo sa mga oras na ito?", napailing na lamang ako at pinuntahan ito para pagsabihang bawal nang magensayo sa mgaoras na ito.

Matitigas talaga ang mga ulo nang mga estudyante dito. Kahit kailan ayaw sumunod sa rules.

Ngunit napatigil ako sa di kalayuan nang mapagtanto ko ang naroroon.

"Chelsea..." nababalutan siya ng iba't ibang kulay ng liwanag at lumilitaw lang siya sa ere.

Maya-maya'y naglaho na ang liwanag at matutumba na sana nang saluhin ko siya.

Tinapik ko nang mahina ang pisnge niya para tignan kung may malay siya... pero wala.

Wala na akong ibang nagawa kundi ang ibalik siya sa dorm niya.

Nang paalis na sana sa grassfield ay may narinig akong nagsalita mula likod ko.

"What makes you think you can bring her somewhere else all by yourself?"

Nathan's POV

I was chilling on a tree where no one can cause disturbance when suddenly, my eyes caught something glimmering at the middle of the field.

Ano na naman ba 'yon?

I just sat back and watched it glimmering from a distance.

I wasn't interested at first until I saw a dummy taking the path where leads to it.

I laughed in disbelief, "What a dummy..."

Curiousity kills they say...

Naiirita ako sa mga tanga'ng katulad niya. Hindi man lang kayang gamitin ang utak.

Anyway, it's none of my concern when she gets injured by walking alone unarmed.

I closed my eyes and feel the cold breeze brushing against me.

This is what you call chilling...

Eliminating all your problems temporarily and enjoying yourself be driven away by the smooth nature.

"...to not exist."

Nakunot ang noo ko at iminulat ang mga mata nang may nagsalita.

But i'm all alone...

I glance at the dummy but flinched when I saw Dwayne carrying her.

At saan niya naman dadalhin yang tanga na 'yan?

Without a further of due, I used my teleportation to transport myselc behind his back. The dummy was sleeping quietly in his arms.

Surely a dummy, she don't even know she'll be kidnap by some stranger if it wasn't for me. However, he's no stranger to her. They've known eah other for years, so what's the issue, Nathan?

"What makes you think you can bring her somewhere else all by yourself?", I asked in a dull tone. He turned around and shot me back with his cold stares.

"To her dorm...", he simply said.

I observe him more, looking at him intently to see if he is lying.

"I know her better than you do so stop suspecting me as some bad guy.", kalmado nitong sabi at tumalikod na.

I may not know what happened to them in the mortal world but this scene is fucking irritating.

"What happened to her?", I asked changing the topic to make him stop walking.

Dammit, Nathan. Why asking such nonsense questions?

"Why? Concern about her aren't we?", He suddenly changes his expression from being cold to grinning.

Mapang-asar.

"Knowing the fact that i'm not.", I said defensively. "Give her to me, i'll be the one to bring her back to her dorm." I commanded.

"I wouldn't give her by any chance so get lost. Ako ang unang sumalo, kaya akin siya.", he said then started to walk away.

I felt a sudden anger about his statement.

She's yours? Are you fucking sure? If then, how sure are you?

You've just caught her. Maybe soon enough, she will fall again and I wouldn't lose this opportunity... i'll catch her if it means i'll be having a war with you----wait....

What in the fuck am I saying right now?

Nasobrahan ba ako sa kakachill kanina?

Third Person's View

Pagkatapos ng ensayo nang Dexra Team ay napagisipan nilang pumunta muna nang Cafeteria dahil kumukulo na ang kanilang tiyan.

Tahimik lang silang naglalakad at halos lahat ay napapabuntong hininga dahil sa pagod na kanilang iniinda.

"Guys? Laro tayo...", pagputol ni bruce sa katahimikan. Siya lang ang napilitang pumunta sa Cafeteria nang dahil sa mapanakit niyang kaibigan na si Quinn.

"What? Duh? Bobo ka ba? Sa tingin mo makakalaro pa tayo sa gabi? Tss..." sabi ni charice.

"Oo ng----- what the... hell?", napahinto naman si Charles sa paglalakad.

Napatingin naman ang iba kay Charles dahil huminto ito sa paglalakad.

"Oh bakit?', masungit na tanong ni Hesly.

Hindi ito pinansin ni Charles dahil nakatuon ang atensyon nito sa ibang direksyon. Nakatingin sya sa grassfield kaya sinundan nila ito ng tingin.

"Oh it's the cousins...", Lorraine said, slightly shocked.

"Mag gagabi na pero nandiyan pa 'rin sila?", tanong ni Charles.

"Oo nga. Bakit sila nandun? And why is chelsea sleeping at carlo's arms?", asked by Charice.

"Malay mo gustong magpabuhat...", William tells his opinion.

Focus na focus silang lahat kay na Nathan, Carlo at Chelsea.

'Mukhang magbabangayan na sila sa walang oras', Lorraine thought.

Nang paalis na si Carlo ay napako ang atensyon nila sa galit na galit nilang leader na may lumalabas ng itim na aura sa likod nito.

"Uhmm... let's go na guys. Baka makita lang tayo ni nathan at mapatay pa tayo ng wala sa oras..." sabi ni Clarice at ng dahil sa takot ay sumang-ayon nalang sila at pinagpatuloy ang pagpunta sa Cafeteria.

Crimson AcademyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon