A Short Special Chapter

27K 431 58
                                    

Hi @Parkwatanabetravis, @SaranghaeKean and @meirleiss! Thank you so mats sa support!

Here's a chapter dedicated for the three of you [*insert evil laugh*]





●●●

Third Person's View

Nakatayo ang isang dilag sa hallway dahil may hinihintay itong dumating. Halatang hindi pa mapakali ito dahil sa tagal nitong dumating. Mahigit isang oras na ito naghihintay. Hawak-hawak nito ang isang kahon ng cupcake na kaniyang ireregalo sana sa taong iyon.

Ngunit natagpuan niya si Carlo na paparaan sa direksyon kung saan siya nagmula kanina. Tinawag naman siya ni Carlo.

"Oh? What are you doing here? It's almost 7, you should go now.", sambit nito.

"Mamaya na, may hinihintay pa kasi ako eh.", sabay ngiti niya dito.

She would wait for that person to come even if she should spend the rest of the night here at the cold corridor. But then, she thought about giving the cupcake to Carlo instead of her.

"Okay then. I'm going now---"

"Teka!", pagpigil ng babae kay Carlo habang nakahawak ito sa laylayan ng damit niya. "Do you want?", sabay lahad nito ng cupcake kay Carlo.

Nagdalawang isip naman si Carlo dahil mukhang masarap at espesyal ang pagkakagawa dito. "Sure ka bang pwede?"

"Of course! I made it just for you!", she lied. That was meant for her friend Chelsea. "Try it!"

"T-Thanks I guess...", kinuha ni Carlo ang box at binuksan ito. "I don't know why you made one for me but for now I don't care coz it looks tasty.", he compliments that made her smile even wider.

He took a bite and savour the taste. "Masarap diba?", she laughs.

Tumango-tango naman ang binata at inubos ang cupcake na bigay sakaniya. "Wow. That was delicious."

She didn't budge to wear off her delusional smile while she was talking to the Carlo.

"That really is tasty to the point everyone who eats it, dies."




●●●



Madilim na nang matapos ang pag eensayo ng Dexra Evenfall kasama ang dilag na nangangalang Chelsea.

Pasado alas siyete na ng gabi ng iwan na siya ng Dexra Evenfall dahil may iba pa silang gagawin. Mag isang lumabas si Chelsea sa training room habang hawak hawak ang towel na bigay sakaniya ni Carlo.

"Ang bango, parang siya hihi.", saad nito habang inaamoy ang towel.

Mapapansin ang kabilugan ng buwan at ang kadiliman ng kaniyang dinaraanan kaya nahihirapan itong makakita nang maigi.

Napayakap siya sa kaniyang sarili dahil sa lamig ng hangin. Mahapdi ito sa balat kaya napapakunot-noo siya kung bakit ganito ito.

Habang naglalakad sa madilim na hallway ay nakatingin lamang mula sa dilim ang isang babaeng nagliliwanag sa pula ang mga mata. Pinagmamasdan nito ang bawat galaw ni Chelsea habang mahigpit na nakahawak sa isang kutsilyo.

"It's time for the real saviour to fall.", her dark voice was evil enough to send somebody to death.

Habang naglalakad si Chelsea sa hallway ay nakakita siyang isang binata nakahiga sa sahig. Namimilog ang mga mata niyang tumakbo siya papalapit dito.

Nakadapa ito kaya hindi niya makita kung sino ang estudyante na ito. "Jusko po, nahimatay ka 'rin ba."

Pinilit niya itong ipatihaya para makita ang pagmumukha at gisingin. Her hands touched his pale and cold skin.

Ngunit agad itong natigilan ng makita na nito ang mukha ng lalaki. Pamilyar na mukha ng lalaki. Napaatras ito ng dahil sa takot at nanginginig na ikinuyom ang mga kamao.


"N-No...", her voice broke as she stared at his pale and lifeless face.

Never did she thought about someone's death. Especially, someone very dear to her.

Parang kanina lamang noong magkasama sila. Nakangiti pa ito sakaniya bago siya umalis. She never expected this to happened.

She wanna know why and how did he became like this. She wanted to claim that this isn't Carlo and this is only an illusion but everytime she force herself to, her uneasy feeling are only getting worse.

Lumapit itong muli kay Carlo at hinanap ang pulsuhan upang masiguro kung patay nga ito o nagkakamali lang siya.

However, when she couldn't sense any beat of his pulse, it's as if her whole life became nothing but oblivion.

Her tears rages down her face as she sobbed heavily. "Carlo! Gumising ka! Wag mo akong iwan!", she yelled.

Her heart felt so heavy as she cry her pain out away.

"Carlo! Please!"

"The saviour... is now a fallen.", a dark voice echoed down the hallway.

Napaharap siya sa kaniyang likuran ngunit huli na ang lahat dahil naramdaman nalang niya ang hapdi ng isang bagay na itinusok sa kaniyang likod.

She gasped as the excruciating pain invades her body. She fell into the ground, the warmth of life stolen away from her by death's coldness.

A familiar giggle echoed in her ear. Before she closes her eyes, she saw the woman she never knew that could do this.




"Y-Yessa..."












●●●


IZZA PRANK! HAHAHAHAHAHAHA

ADVANCE HAPPY APRIL FOOL'S DAY NALANG

NAPAKASERYOSO MAGBASA HAHAHA JOKE LANG BAWAL MAMATAY ANG BIDA AT SI CARLO HOY.

Crimson AcademyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon