"Bir dilek hakkın olsa ne isterdin" diye sordu Zeynep.
"Çocuk olmak isterdim " dedim. Çocuk olmak. Eğer çocuk olarak kalsaydım. Batu yanımdan gitmiş olmayacak tüm bu kötü anıları yaşamamış olacaktım.
Batu giderken aslında anılarımı hayallerimi de al...
"Bir filmi izler gibi izliyorsunuz hayatı, Ölüm hep başkalarına bulaşıyor."
Doğukan Medetoğlu~ Sevemiyorum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
....
"Bir gün geleceğini biliyordum baba" diye koşarak sarıldı Aylin babasına.
"Kızımmm" diye sıkıca sarıldı Aylin'in babası Mehmet bey. Aylin babasına gülümseyerek baktı ve,
"Şimdi seni sobeleyeceğim" dedi ve hızla koşmaya başladığı zaman babası arkasında kaybolmuştu.
Korkuyla etrafına bakındı. Etrafında hızla döndü.
"Babaa. Neredesin? Şaka yaptım sobelemek yok. Oyun oynamak yok." Diye ağlamaya başladı Aylin. Çığlık çığlığa ağlayış sesleri tüm dünyada duyuluyordu sanki. "Çık artık baba, gel." Diye olduğu yerde dizlerinin önüne çöküp ağladı. Ne gelen vardı... Ama giden vardı işte...
"Babaaa" diye son çığlığını attığı zaman Aylin'in annesi Ayşe hanım Aylin'i uykusundan uyandırdı. Aylin uykusunda ağladığını farkettiği zaman şaşkınca annesine baktı.
"İyiyim. Kötü bir rüyaydı sadece" dedi Aylin kendine gelip hızlıca banyoya girdi. Ayşe hanım ise onun bu durumuna ne kadar üzülse de belli etmemek için sessizce odadan çıktı.
Aylin aynanın karşısında uzunca bir süre kendine baktı.
"İyi değilsin Aylin. İyi ol." Dedi sessizce aynadan kendine teselli verir gibi baktı ve banyodan çıkıp okul için hazırlanmaya başladı. Odasından çıkıp mutfağa doğru yürüdü... Herşeyin bir rüyadan ibaret olduğunu anladığı vakit annesini üzmemek için,
"Ooo Ayşe Sultan yine ne yapmış bize süpersin Sultan'ım." Dedi Aylin enerjili bir şekilde. Sabah olanları unutmak için bunu yapmak zorundaydı çünkü. İçine atmak zorundaydı işte. En önemlisi acıyı tazelemek istemiyordu. Yıllar geçmişti. Çok zor dönemler atlattı Aylin, Annesi ile...
"Çabuk ye geç kalacaksın hanımefendi." Dedi Ayşe hanım Aylin'e.
Aylin bulduğu ne varsa ağzına tıka basa doldurdu ve okul saatinin yaklaştığını görünce çantasını alıp annesine el sallayıp evden çıktı. Ağzı doluydu. Hızlı hızlı çiğneyip yuttuktan sonra koşturarak okula gitti. Geç kalacaktı yoksa.
