"Bir dilek hakkın olsa ne isterdin" diye sordu Zeynep.
"Çocuk olmak isterdim " dedim. Çocuk olmak. Eğer çocuk olarak kalsaydım. Batu yanımdan gitmiş olmayacak tüm bu kötü anıları yaşamamış olacaktım.
Batu giderken aslında anılarımı hayallerimi de al...
" Yıllar sonra aralanan o kapıdan tekrar içeri giriyorum. Tüm her şeyle yüzleşme zamanı geldi de çattı."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
"Abin bizi ziyarete gelecek." Dedi Ayşe hanım Aylin'e.
Aylin ifadesiz bir şekilde annesine bakıyordu.
"Niye geliyormuş?" Diye sordu Aylin.
"Niyesi mi var Aylin. O da benim bir oğlum." Dediği zaman elindeki kaşığı hızla masaya vurup annesine baktı Aylin.
"Anne... O senin oğlun ama benim öyle bir abim yok." Deyip masadan kalktı ve sinirlenerek odasına gitti.
Odasının kapısını kapattığı zaman söylenmeye başladı.
"Hayırsız ya. Off bir de onu mu göreceğim ben ya ne hali varsa görsün banane ben konuşmuyorum zaten"diye kendini teselli etmeye çalıştı. Sinirleri bozulmuştu çünkü uzun zamandır onunla konuşmuyordu. Varlığını unuttuğu bir yabancıydı onun için abisi Şevket.
....
4 yıl önce;
"Bıraaaakkk saçımı" diye bağırdı Aylin. Abisi onun saçlarından tutup mahallenin ortasından eve doğru böyle sürüklemeye başladı.
Abisi Şevket'te babası öldüğünde askerden yeni gelmişti. Haberi aldığı zaman derin bir boşluğa düştü. Psikolojik savaşlar vermişti kendine. O yüzden herşeyi kavga ve küfür ile çözmeye çalışıyordu.
"Ulaan it misin kızım sen. Sana kim dedi dışarı çık" diye siniri daha çok arttı.
Evin kapısına geldiği zaman saçlarını bıraktı abisi.
"Defol içeri. Görmeyeceğim seni bir daha dışarda" dedi Şevket ve tam gidecekken Aylin,
"Bakkala gittim anlamıyor musun?" Dediği zaman kapının önünde tam tokat atacakken mahallede ki esnaflar zar zor tutup uzaklaştırdı Şevketi oradan.
Aylin ağlaya ağlaya eve girmişti. Annesi evde yoktu. Odasına gidip yastığına sıkıca sarıldı.
Aylin'in abisi Aylin'i her gördüğü yerde işlerini yaptırırdı. Yapardı da Aylin. Ama begenmezdi ve üstüne vururdu ona. Sonra büyük bir kavga koptu evde konuşmamaya başladı ikisi. Ve bundan sonra da evi terk etmişti Şevket.
Ayşe hanım Şevketin psikolojik bir sorun yaşadığını farkettiği zaman psikologlar ile konuştu. Durumu günden güne daha kötü oluyordu. Tüm hırsını Aylin'den alıyordu. En iyi psikolog Ankara'da " MEHMET SARI" adında biri olduğunu öğrenince oğlunu oraya gönderdi. Evi bu yüzden terk etti. Uzun zaman tedavi gördü Şevket. Aradan 4 yıl geçti ve o süre içinde ikisi de birbirleriyle hiç konuşmadı. Ara ara eve gelirdi Şevket ama Aylin o zaman odasından hiç çıkmazdı. Konuşmazdı onunla. Onun ona yaptığı şeyleri ne olursa olsun affetmeyecekti...
