"Bir dilek hakkın olsa ne isterdin" diye sordu Zeynep.
"Çocuk olmak isterdim " dedim. Çocuk olmak. Eğer çocuk olarak kalsaydım. Batu yanımdan gitmiş olmayacak tüm bu kötü anıları yaşamamış olacaktım.
Batu giderken aslında anılarımı hayallerimi de al...
"Bir şey duymak istersin bazen, geçmişin gerçekliği ne kadar doğru olursa olsun herşeyin bir yalandan ve bir oyundan ibaret olduğunu istemek...'🌙
BÖLÜM ŞARKISI; SENİ KİMLER ALDI Toygar ışıklı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
"Aylin;
Bana kızacağını biliyorum. Apar topar gitmek zorunda kaldık. Bunu bende bilmiyordum. Seni bırakıp gitmek istemezdim. Meğerse son sarılmamız bir veda sarılmasıymış. Bunu bilseydim eğer daha sıkı sarılırdım sana.
Seni sevdiğimi itiraf ettim. Seviyorum. Hemde çok. Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun. Adım dışında. Sana güvenmeye başlamıştım ki bu veda zamansız geldi bize.
Eğer kaderimiz bir ise günün birinde karşılaşırız. Ama sen sev, hayatını yaşa. Bizim seninle bir geleceğimiz yok. Biz seninle olamayız. Seni sevmem birlikte olacağımız anlamına gelmez öyle değil mi?
Aylin. Her gece yıldızlara bak. Bende seninle birlikte bakacağım. Sen babanı ara yıldızlarda bende senin baktığın yıldızları arayayım. Gözlerimiz buluşur belki aynı yıldızda.
Unut beni... Gülümsemeye devam et. Sev başkasını... Hayat kaldığı yerden devam ediyor.
Ben sana günün birinde zarar verebilirim. Lütfen anla beni. Gitmek zorunda kaldım. Sesimi çıkaramadımbabama karşı bu yüzden. Gitmek en iyisi. Yeni arkadaşlıklar kur. Beni ilk gördüğün ogünkü gibi.
Seni seviyorum.
Kendine iyi bak!
DOĞUŞ SARAÇOĞLU "
Aylin Batu'nun küçükken ona bıraktığı mektubu tekrardan okudu. Küçük yaşta bu kadar etkileyici bir mektup yazmıştı. Sebebi ise Batu çok kitap okurdu. Çok şiir okur ve yazardı çizerdi... Seviyordu yazıp çizmeyi. Kutuya tekrar baktığı zaman gazoz kapağından yapılmış kolyeyi görünce gözyaşlarına engel olamadı Aylin.
"Manyak çocuk. Kendine iyi baktın. Ben bakamadım." Dedi Aylin. Gözyaşlarına engel olmadı. Sonra mektubu ve kolyeyi geri kutuya koydu. Sonra pencereye doğru yürüdü. Ağlıyordu. Sesi çıkmıyordu. Sadece gözleri kızarmış gözlerinden yaşlar akıyordu. Yıldızlara baktı.
"Baba kızın neden bu kadar kötü hissediyor kendini? Neden? Vazgeçtim ondan dedim karşıma çıktı yeniden ama neden böyle oldum? Nerdesin baba? Sana çok ihtiyacım var. Varlığını hissetmeme ihtiyacım var. Söz oyun oynamayacağım. Küçük kızın büyüdü. Söz veriyorum." Dedi Aylin. Bu sefer ağlarken hem hıçkırıyor hem de zorla olsa yutkunmaya çalışıyordu.
