"Bir dilek hakkın olsa ne isterdin" diye sordu Zeynep.
"Çocuk olmak isterdim " dedim. Çocuk olmak. Eğer çocuk olarak kalsaydım. Batu yanımdan gitmiş olmayacak tüm bu kötü anıları yaşamamış olacaktım.
Batu giderken aslında anılarımı hayallerimi de al...
" Seni yağan kar tanesi ve yıldızlar kadar sonsuz seviyorum"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Her insanın hayatını değiştiren bir dönüm noktası vardır. Benim dönüm noktamBatu'yu tanımakla başladı.
İnsanın ayağına öyle fırsatlar gelir ki onu geri tepse hayatına kaldığı yerden devam eder, eğer onu değerlendirirse herşeyin daha iyi olması için çabalar insanoğlu...
Benim ayağıma fırsat geldi aynı zamanda da dönüm noktam da oldu.
"Batu".
Gözleri o an reddedilme korkusuyla bana bakıyordu. Bense içimdeki "Evet, Hayır" sorularıyla savaşıyordum.
Küçüktük böyle bir şey için. Dünya evi diye adlandırılan o dünyaya öylece giremezdim. Ama girmeyi de istiyordum. Çünkü Batu'yu kaybetmek ve ondan ayrı kalmak istemiyorum ve ben galiba hayatımın geri kalanını hep onunla yani onun varlığı ile geçirecektim.
Hani kadınlar çok şey hisseder ve hissettikleri o şey doğru çıkar' derler ya, hissediyorum benim sonum onun varlığı ile yalnız kalmak...
Ama dediğim gibi insanoğlu ayağına gelen o fırsatları değerlendirirse herşeyin daha iyi olması için çabalar ya, benim dönüm noktam olan ve ayağıma gelen evlilik fırsatı ile onu kaybetmemek için savaşacaktım...
Baba,
Kaderin bana nasıl bir oyun oynadığını bilmiyorum ama dediğin gibi bana gösterilen o çizgide dümdüz yürüyorum...
Önüme engeller çıkıyor bazen, yıkıyorum...
Eğer seni üzecek bir şey yaptıysam özür dilerim... Kalbimin sesini dinlemek hep iyi hissettirdi beni.
Biliyor musun baba bana küçükken bir şey demiştin, o sözün yeniden yankılandı kulaklarımda;
"Mutlu olduğunu düşünüyorsan devam et o yolda yürümeye, biri sana yapma dese içinde kalır, eğer kimseyi dinlemez yürümeye devam edersen hatalarından bir ders alırsın. Yaşamadan çözemezsin hayatın şifresini"
Bahçede oturuyorduk. Anlamsızca yüzüne bakıyordum baba. Anlamıyordum. Aklım oyundaydı. Sen ise bana ciddi şeyler anlatıyordun. Keşke o günler büyüseydim de dinleseydim doya doya seni.
