"Bir dilek hakkın olsa ne isterdin" diye sordu Zeynep.
"Çocuk olmak isterdim " dedim. Çocuk olmak. Eğer çocuk olarak kalsaydım. Batu yanımdan gitmiş olmayacak tüm bu kötü anıları yaşamamış olacaktım.
Batu giderken aslında anılarımı hayallerimi de al...
" Belki de yıldızlar hiç geceye ait değillerdi..."
BÖLÜM ŞARKISI; SENİ SEVERDİM....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
...
1 Hafta sonra....
"Gelmedi mi Aylin?" Diye sordu Batu. Günlerdir Aylin'in evine gidip her gece odasında onu beklerken, cevabını bildiği soruyu her günün sabahı Ayşe hanım'a tekrardan sordu...
"Gelmedi oğlum. Bir kaç haftaya döner. Sende sorup durma. Biliyorum merak ediyorsun Aylin'i ama... Lütfen sabret..." Dedi Ayşe hanım Batu'yu teselli ederek. A
yşe hanım gerçekten kızının iyi olmasını istiyordu. Tüm bu yaşananlar onu çok fazla etkiliyordu. Belki de bir süreliğine buradan uzak kalmak onun için de iyi olacağını düşünüyordu... Ama bilmediği bir şey vardı Ayşe Hanım'ın... İnsan sevdiğine ulaşamazsa, göremezse sevdiğini daha çok merak eder...
"Ona ulaşamıyorum. Telefonlarımı açmıyor, mesajlarıma cevap vermiyor. Başına bir şey geldi mi şimdi ne yapıyor bunları düşünmekten paramparça oldum ben..." Dedi Batu. Öyle bir bakıyordu ki Batu , günlerdir uykusuz kalmıştı. Eve doğru dürüst gitmiyordu. Delirecek gibiydi. O kadar çok özlemişti ki Aylin'i. Zorla yutkunup Ayşe hanıma baktı.
"Açmaz. Benim de açmıyor. Telefonu kapalı çünkü. Ben kuzeninden ulaşıyorum ona." Dedi Ayşe hanım Batu'nun içini bir nebzede olsa rahat tutmak için...
"Bende oradan ulaşabilir miyim?" Diye sordu Batu bir umut... Belki sesini duyarsa belki iyi olduğunu bilirse kendisi de iyi olurdu belki... Belki de öyle sandı...
"Batu, amacım sana Aylin'i göstermemek değil, Aylin'i kafa toplaması için gönderdim oraya. Buradaki herşeyden uzak kalması için...." Derken Ayşe Hanım Batu sözünü kesti.
"Sadece sesini duyacağım. Lütfen... Çok özledim onu. Lütfen. Arayın sesini duyayım yeter."dedi Batu sesi o kadar acınası bir halde geliyordu ki. Ayşe hanım onu kırmayıp içeri aldı.
Batu, Ayşe hanımı beklerken salonda duran çerçevede ki resimlere daldı gözü. Aylin'in güldüğü bir fotoğraf içini paramparça etmişti. Sonra zoraki bir gülüş bıraktı yüzünde...
Ayşe hanım en sonunda içeri girdiği zaman Batu ile koltukta oturdu.
Ayşe hanım Aylin'in kuzeni Zeynep'i aradı.
ZEYNEP ARANIYOR...
"Alo Zeynep nasılsın kızım?" diye söze girdi Ayşe hanım...
