"Bir dilek hakkın olsa ne isterdin" diye sordu Zeynep.
"Çocuk olmak isterdim " dedim. Çocuk olmak. Eğer çocuk olarak kalsaydım. Batu yanımdan gitmiş olmayacak tüm bu kötü anıları yaşamamış olacaktım.
Batu giderken aslında anılarımı hayallerimi de al...
"Ölsem de duracak olan kalbim yalnız senin için durur..."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı~ Nahide babaşlı || ölüm ölüm ...
"Benim hayatımda hep bir yıldız parlak olurdu. Ve ben o parlayan yıldızın sen olduğunu bilirdim babam... Benim tek kahramanım sensin. Benim tek kaybolan varlığım sensin. Beni görüyorsun değil mi? Evimden uzak bir yerden sesleniyorum sana... Şuan bir kez olsun seninle baba kız olarak konuşmak isterdim. Sana sormak istediğim o kadar çok şey var ki... Mümkün değil bu ama insan bu kez olsun umut ediyor işte." Dedi Aylin derin bir nefes verip sustu. Odaya Batu'nun girdiğini farkedince susup ona doğru döndü ve gülümsedi. Sonra pencereyi kapattı ve yatağının bir köşesine oturdu. Batu ise yavaşça Aylin'in yanına adım atmaya başladı ve ona doğru baktı. Aylin o an düğümlenen sesini saklamak için sessizce oturuyor Batu'dan gözlerini saklıyordu. Olurda şuan tek kelime ederse Aylin, ağzından çıkan tek bir harf ile darmaduman olurdu. Öyle düğümlüydükü sesi.... Saklamak için çabalıyordu...
Batu ise Aylin'in gözlerine bakmaya çalışıyordu. İyi değildi Aylin, bunu hissedebiliyordu... Yavaşça omzuna dokundu Aylin'in;
"İyi misin?" Dedi Batu. Aylin konuşmamak için elleri ile bilmiyorum dercesine ifade bıraktı bedeninde... Konuşamıyordu... Tek bir harf ile kendini tutmayıpağlayabilirdi...
Batu, Aylin'in iyi olmadığını anladığında, Aylin'in bedenini kendine çevirdi ve sıkıca sarılmaya başladı Aylin'e. Saçlarından okşamaya başladı. Onun eksikliğini, mahrumluğunu yani hem abisinin hemde babasının yokluğunu kapatmaya çalışıyordu Batu. Onun için sadece sevgili değil, sadece bir eş değil, hem abi, hem baba hem de bir arkadaş olmak istiyordu... Onun eksikliği olmak istiyordu. Onun tüm yarası, tüm acısı da olmak istiyordu....
"Ben yanındayım. Seni seviyorum. Seni böyle görmeye dayanamıyorum. İçim gidiyor Aylin. Kıyamıyorum sana. Ağlama lütfen. Ben burdayım bak. Arkadaşa mı ihtiyacın var, ben varım. Abi'ye mi ihtiyacın var ben burdayım. Ben senin herşeyin olmak için burdayım. Sorun ne Aylin. Anlat bana da bileyim.." Dedi Batu o an o da Aylin gibi gözyaşlarını tutmamış ağlıyordu ama zorda olsa boğulduğunu hissettiği gözyaşlarından kurtuldu Batu, Aylin ağlamayı kesip gözyaşlarını elinin tersi ile sildi. Kendine geldiğinde...
"Babam keşke şuan yanımda olsaydı. Ona o kadar çok ihtiyacım var ki.." diye ağladığında Aylin, Batu'nun ister istemez tekrardan gözünden yaş aktı... Aylin'e sıkıca sarıldı o an... Çünkü onu o kadar iyi anlıyordu ki...
Canından can gitmenin ne demek olduğunu biliyordu çünkü...
Yıllarca annesine hasret büyümüştü Batu... Bu hasret onu daha sert daha umursamaz yapmıştı.. Çünkü; bazı önemsiz şeyleri kafaya takmıyordu, tepkisi herşeye her zaman belliydi bu onu daha kuvvetli yapıyordu...
