"Bir dilek hakkın olsa ne isterdin" diye sordu Zeynep.
"Çocuk olmak isterdim " dedim. Çocuk olmak. Eğer çocuk olarak kalsaydım. Batu yanımdan gitmiş olmayacak tüm bu kötü anıları yaşamamış olacaktım.
Batu giderken aslında anılarımı hayallerimi de al...
'Yeterince büyümedik mi canımızın acımaması için '
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ayliiinn" diye bağırmıştı Şevket. Sonra merdivenleri yavaş yavaş çıkmaya başladı.
"Gitmen lazım abim geliyor çabuk" diye ne yapacağını bilemedi Aylin.
"Sakin ol" dedi Batu sonra ayak sesleri yaklaştığında ikisi de kapıya baktı.
Bir kaç saniye sonra Şevket odanın kapısını açtı. Sonra karşısında gördüğü Aylin'e ters ters baktı.
Batu Aylin'in yatağının altına girmişti.
"Duymuyor musun beni?" Dediğinde Şevket annesi geldi.
"Anne" diye sıkıca sarıldı Aylin annesine.
"Ne oluyor burda Şevket. Ben sana demedim mi ben yokken kendi işini kendin göreceksin diye. Ne bu?" Diye Şevket'i azarlamaya başladı Ayşe hanım.
"Ne haliniz varsa görün akşam geri dönüyorum ben" dediğinde Şevket tam kapıdan çıkacakken,
"Şevket bir dakika dur" dedi Ayşe hanım.
Şevket ve Aylin odanın içinde annelerine bakarken Ayşe hanım odadan çıkıp kapıyı onların üstüne kilitledi.
"Anne ne yapıyorsun?" Dedi Aylin kapıya vurarak.
"O odadan barışmadan çıkmak yok. Yarım saatiniz var." Dedi Ayşe hanım ve aşağı inerken Şevket'in ve Aylin'in bağırış seslerini duymamaya çalıştı.
...
"Yaklaşma oraya mümkünse kapının orda dur annem gelene dek.", Dedi Aylin ve yatağına uzandığında Batu'nun yatağının altında olduğunu hatırladı bir an. Derin bir nefes aldı ve Şevket'e baktı. İkisi de birbirine baktığında Aylin pencereye doğru baktı.
"Boşuna bakma kendini kandır anca öldü o Aylin. Ölülerin bu dünya ile işi olmaz" dedi Şevket. Sözleri o kadar acımasızdı ki...
"Babam gelmeyecek belki biliyorum... Ama benim ona gitme şansım var. Giden gelmiyor biliyorum ama gidenin yanına gidebilirim en azından." Dedi Aylin. Sesi o kadar çaresizce geliyordu ki.. Batu yatağın altından çıkıp ona sarılmak ve destek olmak istiyordu...
"Saçma" dedi Şevket gülerek
" Niye böylesin beni anlamaya çalış babamın hatıraları ile yaşamaya çalışıyorum. Yüzünü bile unuttum herşeyini hatta ama babamın olduğunu unutmadım ben" dedi Aylin çaresizce ve ağlayarak.
"O küçük çocuk içinde öyle diyordun. Ne oldu. Haftalarca hatta aylarca odana kapandın. Saçma sapan şeyler yaptın. Ben olmasaydım toparlanamazdın." Dedi Şevket.
