05.10.18
Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi
***
Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye.
Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular.
Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar.
Çiçekler açma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Onu kırmış olmalı yaşamında birisi. Dinledikçe susması, düşündükçe susması... Tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi, Heykelini yontuyor yalnızlığın ustası.
/ÖzdemirAsaf
Gece koynuna sokulmuş, evlatları olan yıldızlar ve yareni olan dolunayla birlikte tüm ihtişamıyla İstanbul'a hüküm sürerken Mızrap Kızıltan'ın özel plakalı aracı ismi şehre nam salmış otellerden birisinin önünde durdu. Otelin girişindeki görevliler hızla yeşil gözlerinin ihtişamını siyah elbisesiyle bütünlemiş Eyşan'ın kapısını açtılar, Mızrap kontağı kapatmadan araçtan inip kendini serin havaya teslim etti.
Kulaklarını dolduran incecik topukların güçlü sesleriyle geriye dönüp baktığında bu gecenin en güzel parçasının ona doğru adım attığını görmek bir an için kalbinin damağında atmasına sebep oldu. Eyşan'ın aleni güzelliği nefesinden etti karanlık adamı, nefesini kuruttu.
Genç kadın yanına ulaştığında nezaket gereği kolunu uzattı ona, Mızrap Kızıltan. Eyşan ise bunu yapmaktan pek memnun olmasa bile sebepsizce bu adamın gönlü neyi dilerse onu yapabilecek gibi hissediyordu kendini. Nitekim adamın koluna girdi, tüm varlığını onun kollarına teslim etmişçesine emniyetsiz hissediyordu.
Bu meçhul adamın yakınlarında olduğunda manasız bir tedirginlik, bir kuşku çörekleniyordu içine. Kendini ne yaparsa, nasıl telkin ederse etsin güvende hissedemiyordu. Fiziksel bir şey olduğunu da sanmıyordu aslında. Hislerine dayalı bir durum söz konusuydu. Mızrap Kızıltan ona fiziksel açıdan zarar vermez, zarar görmesine izin vermezdi belki. Bu konuda da güveni tam sayılmazdı ancak onun yanında çırılçıplak kalmış hissediyordu Eyşan.
Mızrap Kızıltan ne zaman gözlerine baksa, o gözlerde kendini görüyordu Eyşan. Birinin kara gözbebeklerine suretinin bu denli net aksettiğini daha önce hiç görmemişti. Belki bu sebeple bu adama düşüncelerini, duygularını açık edercesine saydam hissediyordu onun yanında. Gölge misali bu adam, Eyşan'ın dolunay kadar kudretli bir ışıltıyla parlayan gözlerine bakıyordu ve onunla ilgili her şeyi biliyordu sanki.
Yardım gecesinin tertip edildiği salona adım attıkları andan itibaren içerideki tüm meraklı bakışların üzerlerine çekildiğini fark etmek pek güç değildi Eyşan kadar dikkatli bir kadın için. Ancak genç kadını şaşırtan, gözleriyle çaktırmadan koluna sokulduğu adamı kolaçan ettiğinde onun bu durumdan pek hoşnut olmadığını görmek oldu.
İçeri girdikleri anda, Eyşan'ın anlam veremediği bir biçimde, hali hazırda fiziksel temasta bulunduğu bu adamın tüm bedeninin bir anda yay gibi gerildiğini hissetmişti genç kadın. Zaten dik bir duruşu, delici bakışları vardı Mızrap Kızıltan'ın. Ancak içeri attıkları adımla bir kalkan kuşanmışçasına kabuğuna çekilmiş, o dik vücudu daha da gergin bir hal almış ve bakışları henüz soğumuş parlak bir kılıç misali keskinleşmişti.
