05.10.18
Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi
***
Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye.
Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular.
Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar.
Çiçekler açma...
Bölüm Şarkıları: Ozbi - Gökyüzüne Uzan / Tommee Profitt - Winters Song
Bölümü okuduğunuz tarih ve saat?
Karakterlere sorularınız varsa buraya alabiliriz, kendileri yorumlarda sizlere cevap verecekler.
İthafları yorumlardan seçiyorum!
170 oyu görünce yeni bölümü salarım.😎
Keyifli Okumalar!
🍃
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Teninin üstünde aheste aheste dolanan güneş ışıklarının tatlı dokunuşları Eyşan'ı uyandırdı. Perdeler açık olduğu için camlarda kırılan güneş ışıkları öylesine kuvvetli ve yoğundu ki birkaç saniye yorgun göz kapaklarını açmakta zorlanarak yattığı yerde gerindi. Evin içinden sesler geliyordu, birileri konuşuyor ve durmadan hareket ediyordu. Eyşan uyku sersemliğiyle sesleri ve konuşmaları ayırt edemiyordu fakat kalabalık hissettiriyorlardı. Evin içinde, Eyşan'ın sabah uyandığında rastlamaya asla alışık olmadığı bir gürültü hâkimdi ancak rahatsız edici değildi, aksine ilginç bir şekilde hoşuna gitmişti.
Yan tarafına dönüp gözlerini açtığında beklenmedik bir boşlukla karşılaştı. Gözlerini kısarak yatakta doğrulurken etrafına bakındı ama Mızrap odada değildi. Bir önceki gece ardına kadar kapalı olan perdeler aralıktı, gökyüzü sanki mevsim kış değilmiş gibi pırıl pırıl ve güneşliydi. Dışarıdan, sokaklardan insanların, esnafın ve çocukların sesleri yükseliyordu. Eyşan saçlarını geriye doğru taradı, üzerindeki yorganı kenara iterek ayağa kalktı ve yerde onun için hazır bekleyen terlikleri görüp onları giydi. Sessizce odadan çıkarken sanki bir eve izinsiz girmiş küçük bir çocuk kadar çekingendi. Doğrusu geceyi Gülayşe Hanım'ın evinde geçirdiği için son derece mahcuptu, zaten yeterince emrivaki yaptığı yetmiyormuş gibi bir de ilk kez geldiği evde uyuyakalmıştı.
Odadan çıkıp etrafına bakındı, önceki akşam oturdukları kattaydı ve etrafta kimse görünmüyordu. Bakışları usulca etrafta gezinirken karşısında koyu renk döşenmiş bir odanın kapısının ardına kadar aralık olduğunu ve büyük yatağın ortasında bembeyaz, Dogo Argentino cinsi bir köpeğin uyuduğunu gördü. Önceki akşam onu etrafta görmediğine emindi. Köpeği uyandırıp rahatsız etmeden küçük adımlarla merdivenlere yöneldi, sesler aşağıdan geliyordu ve şimdi, daha yakınken Mızrap'ın gülerek konuşan sesini ayırt edebiliyordu.
Merdivenlerin daha yarısına ulaşamamadan bakışlarına sardunyalı masada hazırlanmış göz kamaştıran kahvaltı yansıdı. Adımları aksadı, öylece merdivenlerin yarısında kalakaldı ve odayı süzdü. Gülayşe Hanım'ın sesi mutfaktan yükseliyordu, Ali merdivenin trabzanına yaslanmış masayı süzüyordu, Mızrap ise aralık pencerenin pervazına ilişmiş sigara içiyordu. Yeni uyanmış gibi görünmüyordu, kıyafetlerini değiştirmişti. Üzerinde koyu renk bir kot, uçlarını kotunun içine sıkıştırdığı haki rengi bir gömlek vardı. Pencereden yüzüne vuran güneş ışığı profilinden bile rengini belli eden kusursuz gözlerinde kırılırken kuzguni siyah saçlarında bronz ışıltılar bırakıyordu.
