05.10.18
Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi
***
Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye.
Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular.
Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar.
Çiçekler açma...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir daha görsem seni diyorum bir daha görsem, Birgün olsun bir dakika olsun, Unut demek kolay,gel bana sor bir de, Hatırladıkça gözyaşlarımı tutamıyorum.
/ÜmitYaşarOğuzcan
Geçen zaman gelecek zamana uzanırken, birkaç saat önce Eyşan'ın evinin önünden ayrılan araç tekrar aynı noktada ağırca durdu. Mızrap temizlenen ve steril bir şekilde dikilen yarasının ince sızısına rağmen kendini daha iyi hissederken, Eyşan onun yarasının tedavi edilmiş olmasının rahatlığını yaşıyordu.
Hastanedeki işleri, acı eşiği oldukça yüksek olan Mızrap'ın gereğinden fazla rahat tavırları sayesinde, oldukça hızlı bir şekilde bitmişti. Adam her ne kadar isteksiz ve hoşnutsuz bir şekilde oturduysa da sedyeye, Eyşan üzerindekileri çıkartması için onu yalnız bırakarak odadan çıkarken genç kadına çapkın bir edayla göz kırpmaktan da geri durmamıştı yakışıklığının bilincindeki küstah adam. Dakikalar sonra Mızrap'ın yarasıyla ilgilenen genç doktor dışarı çıktığında, Eyşan'ın içini rahatlatan bir tonla adamın yarasının gayet iyi olduğunu ama uzun süre ilgilenilmediğinden mikrop kapma tehlikesi olduğu için birkaç ilaç yazdığını söyleyerek güzel kadının yanından ayrılmıştı. Onun hemen ardından ceketini üzerine geçirmeye çalışarak dışarı çıkan Mızrap ilaçları alma konusunda itiraz etmeye yeltense bile Eyşan'ın tenkit eden bakışları üzerine parmaklarıyla dudaklarının üzerinden uzun bir fermuar çekmişti.
Ve adamın bu tavrı Eyşan'ı güldürdüğünde, Mızrap derin bir solukla kadının gülümsemesini sol kaburgasına kazımıştı. Eyşan bu yaralı adama tek bir gülümsemesiyle bile neler hissettirebildiğinden bir haberdi.
Araba evinin önünde durduğunda elinde sıkıca tuttuğu ilaç poşetini hemen yan tarafına dikkatle bırakan Eyşan bakışlarını hemen karşısında oturan Mızrap'a çevirdiğinde adamın çoktan ona bakmakta olduğunu fark ederek gülümsedi. Mızrap'ın kalbi göğüs kafesinin içinde afacan bir takla atarken, kadının gülümsemesi onun biçimli dudaklarına da sirayet etti.
"İlaçları nasıl alman gerektiği üzerlerinde yazıyor," dedi Eyşan anaç bir tavırla. "Lütfen aksatmadan kullan ki yaran bir an önce iyileşsin."
"İlaçlardan nefret ederim."
İnatçı bir edayla baktı Eyşan, karşısında çocuk gibi sızlanan adama. "Ben de sözümü dinlemeyen insanlardan nefret ederim."
Geniş bir gülümseme sallandı Mızrap'ın biçimli dudaklarında. "Dominantız..." dedi kadının haftalar önce ona hitap ediş şeklini taklit ederek.
Bunu fark eden Eyşan'ın gözlerinde kurnaz bir ışık parladı. "En az senin kadar..."
