05.10.18
Wattys Ödülleri 2018 Kazananı - Modernistler Kategorisi
***
Bir varmış bir yokmuş diye başlamadı bu hikâye.
Onlar hep vardılar ve oyuna yeni kurallar koydular.
Tozpembe rüyalar görmediler, kâbuslarında canavarlarla savaştılar.
Çiçekler açma...
Bugün bir şey fark ettim. Aslında Uçurum Serisi'ni ayrı başlıklarda açmak belki de bir hataydı. Bu yüzden bölümler daha fazla ilerlemeden Uçurum Serisi'ni tek bir başlık altında toplamaya karar verdim. Gecenin Kraliçesi'ne ait bölümlerin hepsini gün içinde teker teker Gecelerin Efendisi başlığı altında yeniden yayımlayacağım. Sizler de bu aşamada bana destek olup bölümleri yeniden oylar ve olabildiğince yeniden yorum yapmaya gayret ederseniz çok sevinirim. Kendinize güzel bakın!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
adam haykırdı geceye
göğsünde ölü kuşlar uçsun diye
Mızrap Kızıltan bir uçurumun kenarındaydı.
Hani vardır ya, kendini öldürmek ve öldürmemek arasında kıyamet ağırlığıyla ilerleyen bir delilik anı, işte o anın tam ortasındaydı.
Mızrap Kızıltan, tüm vefasızlığıyla üstüne yıkılmış sevdasının enkazı altında, ölmek ve ölmemek arasında bir karar aşamasındaydı.
Doğru bildiği tüm yalanlarla yüzleştiği o andan bu yana kaç saat geçmişti, kaç kaldırım taşı ayağının altında ezilmişti bilmiyordu ancak kaç kez nefes aldığını, en başından beri yaşadıklarını kaç kez baştan hatırladığını biliyordu. Ve her seferinde nasıl daha derinden yara aldığını, nasıl oluk oluk kanayıp da ölemediğini...
Tanıdık bir havayı soluyor, tanıdık bir sandalyede oturuyor, tanıdık bir masanın başında kim bilir kaç saattir aynı ezberlenmiş yüze bakıyor ve aynı şeyleri en baştan tekrar hatırlıyordu. Darmaduman olmuş zihnini, yaşanan her şeyi tüm detaylarıyla hatırlamaya zorluyordu çünkü hangi noktada yanlış yaptığını bulmak istiyordu. Hangi adımını yanlış atmıştı yahut hangi sahtekârın afili yalanlarına en hakiki doğrusu gibi inanmıştı?
