My Long Lost Love

Kabanata 40

*

Parang may sumabog sa dibdib ko na hindi ko malaman. Ang kaninang kinakabahang dibdib ay napalitan ng nakakapanghinang saya saking dibdib.

I was smiling... yes.. Smiling. Totoong ngiti na dati ko na gustong maramdaman muli sa aking labi.

Ewan ko. Palagi naman akong nakangiti at masaya kapag nandyan lagi ang mga taong mahal ko.. pero ngayon, hindi ko ito inaasahan.

Bigla kong naalala ang ngiti ko ng unang sumipa sa loob ng tiyan ko si Sean... Naalala ko ang unang Hawak ko sa aking anak na may tunay na ngiti... Naalala ko ang araw na marinig na tinawag nya ako sa unang salita nya, ang kanyang pag lalakad at lahat ng aking masasayang alaala .

At ang makilala ko si Clayton....

"Hinding hindi ko po Iiwan ang anak nyo.... I love to be part of your Family..." buong puso kong sabi.

May munting luha sa kanyang mata at agad akong niyakap.Ginantihan ko din ito ng yakap. Naramdaman ko ang yakap ng isang ina.....

Naalala ko kung ilang beses kong naramdaman ang masaganang yakap ng aking ina....

"This is the best Gift I ever had." Napahiwalay kami sa pag yayakapan ng biglang sumulpot si Tito Roberto!

Nakangiti ito samin, may hawak syang Wine glass at kanyang inilapag ito sa antique furniture at lumapit samin.

"Roberto.." Niyakap nya ang kanyang asawa at hinalikan ito sa Noo.

Hindi ko mapigilang mamangha.....

Naalala ko bigla ang huling sayaw ng aking ina at Ama..

"I heard what you said Iha." Seryoso nitong sabi pero hindi ako kinabahan. Wala akong dapat ikatakot dahil totoo ang sinabi ko. "And you can't take it back Anak.." ngumiti ito sa akin.

Hindi ko namalayang yakap na nila ako.

Totoo bato?

Niayayakap ako ng magulang ng aking Mahal....

Hindi ko mapigilang mapaluha dahil sa tuwa... aking sinagot ang yakap nila . "I promise Tito..Tita.. Hinding hindi ko iiwan ang inyong anak.."

*
*
*
*

Kanina pa ako nakabalik sa lamesa namin. Kunot noo si Clayton ng makarating ako at mukhang gustong mag tanong kung bakit di ako nakabalik agad. Pero hindi sya nag tanong....

Hindi padin nawawala ang tuwa sa aking dibdib. Kanina ay ngiting ngiti ang mag asawa na parang sila na ang pinakamasayang tao sa mundo. Eh pano pa ako? hayyy...

Nakaramdam na lang ako ng Presensya sa aking tabi. Nakatayo ito at naka lahad ang kamay sa akin na parang prinsepe...

Bumilis ang tibok ng puso ko at unti unting inangat ang tingin sa Lalakeng Mahal na mahal ko.

Even he had that Ice cold eyes , I still want to stare with it.

Ngumiti ako ng matamis at tinanghap ito...

Hinigpitan nya ang pag hawak sa aking kamay at hinila sa gita. Kung saan may mga nag sasayawan...

"I thought you'll reject me."

"What? Bat ko naman gagawin yon.." bulong ko.

Ano nanamang himumutok ng lalakeng to?

Pumwesto kami sa pinaka gitna. Hindi ako nakaramdam ng kaba .

Sya na mismo ang nag pwesto ng aking kamay sa kanyang batok habang ang kamay nya ay nasaking bewang at mas'inilapit ako sa kanya...

Napangisi ako doon...