My Long Lost Love

Kabanata 44

Missing him.

Isa . Dalawa. Tatlong araw.

I've been helpless and Emotionless. I don't speak to anyone , I don't eat properly, I lock myself here and shut people out.

In short.  I'm fvcked up.

Nakatitig lang ako sa mga comment sa social media, ang pam'babash sakin pero meron ding mga Pingagtatanggol ako.

Hindi ako gumawa ng aksyon dahil sa takot na nasaking dibdib. May kung anong may nag papasakit pa sa aking puso bukod sa isyung ito.

"Zia?" Hinayaan kong pumasok si Ven sa aking kwarto.

Hindi ko sya binalingan at tinabi na lamang ang Tablet ko at tsaka tumitig sa labas ng veranda.

No communication with him is killing me.

Mukhang wala na ang bagyo. Nag ka bagyo kasi habang nag kulong ako dito.

"Zia, Kumain kana oh. Luto ko yan " Masaya nitong sabi kahit di ako nakatingin sa kanya.

I heard her sign. "Sayang to be. Tinuruan pa naman ako ni Gray. "

"Diba paborito mo 'tong Adobong sitaw kaya nag paturo ako! Sige na kumain kana , minsan lang ako mag luto oh." Pilit nyang ina'abot sakin ang tray na hawak nya.

Lumingon ako sa kanya. Tinitigan ko sya sa mata.

Vennice is my best friend, Sakanilang tatlo ni Cecy at Agatha. Sya ang pinaka close ko at halos Kapatid ko na.
Since we're College, ang tanging alam ko lang na naging problema nya ay kung paano at ano ang kaylangan nya sa Pag experiment ng kung ano-ano. Kunh paano makakausap ang crush nya at paano nya masasagutan ang assignment nya.Mahal sya ng Pamilya nya at ng buong School noon.

Kumpara sakin na halos buong buhay ko palaging may problema.

Ang sabi pa ng iba ay napaka swerte ko ay halos nasakin na ang lahat. Tama nga sila.  talagang NASA AKIN NA ANG LAHAT.  Ayan tuloy pati Problema sinambot ko lahat.

(__ ____")

"Uy. Sobrang ganda ko ba ? Baka matunaw na ako ha!" Then She laugh.

Sa totoo lang. Naiingit ako sa kanya. Wala syang Problema, wala syang isyu, Masaya sya at Mahal na mahal sya ng buong bayan.

I wish I can laugh like that Again.

"Si Clayton ba dumalaw na?" Paos kong tanong .

Nawala ang ngiti nya sa mukha at napalitan nanaman ng awa. Tsaka sya umiling.

This is what I hate! Ayokong kinakaawaan ako, kahit na hindi nila sabihin ay nararamdaman ko! Kitang kita ko sa mata nila.

"You may go now."

"Z-zia, kumain ka muna" Nag aalalang sabi nito.

Umiling ako bago humiga at Nag taklob ng comforter tsaka tumalikod sa kanya.

Ayokong gawin sa kanya ito pero Diko mapigilan ang sarili ko.

Where the fvcking is he!? Hindi ba nya alam na nag hihintay ako sa kanya!?
I need him now! I need him to fight with me! Pero nasan sya!?

Unti-unti nanamang tumulo ang walang hiya kong luha.

"Ni isang gabi ba h-hindi sya dumadalaw dito?"umaasa kong tanong. Habang naiyak.

Ngunit wala akong natangap na sagot. Silence means No.

"Zia..."

"U-umalis ka na Ven." Pumipiyok kong sabi.