DUMAN

➰Aykırı➰

İyi okumalar...

Ablamın her zaman kullandığı klasik kelimeleri vardı.Ben bu kelimeleri öylesine ezberlemiştim ki ne zaman bana söyleyeceğini ve yüzünün hangi şekle bürüneceğini bilirdim.Onunla konuşmak,sürekli dejavu yaşıyormuş hissi verirdi insana.Yeni kelimeler kurulmazdı ve her daim aynı diyaloglar sürerdi.Kimi Zaman bu anlarda sıkılır ve yanından ayrılıp onu dinlemezdim.Sonunu bildiğim konuşmalar,sıradan hale gelirdi benim için.Şimdi ise o durağanlığa o kadar uzaktım ki zihnimde bir kaos oluşmuştu.Sakinlik istiyordum fakat içimdeki fırtınaya engel olamıyordum.
Yaşanırken değer bilmediğim anılar,yaşayamayacağım değerdeki anlara dönmüştü.

Gözlerimi araladığımda beklediğimin aksine koltukta iki büklüm değildim.Bana verilen odada,yüzüm doğrudan katile dönük vaziyette yan yatıyordum.Gözlerimin gördüğü kusursuz yüz hatları şu anda sakinlik içinde uyuyordu.Göz kapaklarının bitiminde yer alan uzun kirpikler,biçimli burun,dolgun dudaklar ve hafifçe çatılmış kaşları çevreliyordu yüzünü.Koyu sarı saç tutamları alnına siper olmaya çalışsa da bir kısmı yastığına serilmişti.Usulca gözlerimi yüzünden çektiğimde üstünde tişört olmaması beni şaşırtmamıştı.Beni,güçlü kollarının doğrudan belime oradan da sırtıma uzanıp kendine hapsetmesi şaşırtmıştı.

Gece koltukta uyuya kaldığımı hatırlasam da yatağa taşıdığını hatırlamıyordum.Kendi başına rahatça yatmak varken neden yanına getirmişti anlamıyordum.Dediğini dinlemediğim için inadına getirmiş olduğunu biliyordum.İnsanları sinir etmeyi seviyor olmalıydı.

"Uyandığında debelenirsin sanıyordum."dedi uyku mahmuru bir sesle.İrkilsem de sesimi çıkartmadım ve usulca yüzüne baktım.Gözlerini açmamıştı ve benim uyanık olduğumu biliyordu.Kendime lanetler okudum.

"Beni şaşırttın zehir."dedi ve gözlerini hızlıca açarak gözlerimle buluşturdu.Kim bilir şu an ne haldeydim ve onun kusursuzluğu karşısında ne kadar çirkindim.Bunu umursamadım ve gözlerimi ondan çekerek kolları arasından çıktım.Ne diye çıkmamıştım bilmiyordum.Kesinlikle uyku sersemliğinden ötürüydü.

"Sabah sporu yapmayacak mısın?"dedim ona bakmadan.Dolaptan siyah tayt,bordo sporcu atleti,siyah kapüşonlu hırka ve siyah spor ayakkabı çıkarttım.Yürüyüp temiz hava almak istiyordum.Ona taraf döndüğümde,yataktan kalktığını ve göz ucuyla bana baktığını fark ettim.

"Dışarıdayım."dedi sadece ve odadan çıktı.Elimdeki kıyafetleri giymeye başladığımda aklıma üzerimde sadece bir kazakla uyandığım ve bana bakmayışı geldi.Yüzüm kızarmaya başlarken bana bakmamasına minnet duydum.Saçlarımı yukarıdan at kuyruğu topladım ve hızla dışarı çıktım.Kendisi de siyahlar içerisinde eşofman takımı giymişti.

Koşar adım yürümeye başladık ve ormanın içerisine kendimizi attık.Güneş yeni doğuyordu ve doğa yeni uyanmaya başlamıştı.

"Dün akşamki adam neden bana zarar vermeyeceği halde peşimden koştu?"dedim merakıma yenik düşerek.Ağaçların daha sık olduğu alana girdik ve hızımızı biraz arttırdık.

"Beni bulmak için seni kullandı."dedi stabil bir sesle.Benim Karer'in yanına varmaya çalıştığımı biliyordu.Bunu bilmek için çok zeki olmaya gerek yoktu.Hafiften yorulmaya başlasam da tempomu düşürmedim.

"İşini ne Zaman bitireceksin?"dedim önceki gece alamadığı dosyaları kast ederek.Ben boşuna mı Evren'i vurmuştum?Neden hala buradaydık?

"Dün bitirecektim."dedi ve bana dönen bir çift gözü yan profilimde hissettim.Geri dönmek zorunda kalmışlardı.İşlerine engel olmuştum.Sesimi çıkartmadan ilerlediğimde bir ses duydum.Sağ tarafımda ki çalılıklardan gelen bu ses,adımlarımı durdurmaya yetmişti.